Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι γράφουν. Λιγότεροι εκδίδονται. Ελάχιστοι συνεχίζουνε και οι τελευταίοι κάποια στιγμή σταματάνε. (Εγώ δυστυχώς τα 'χω κάνει όλα αυτά κι ορίστε τ' αποτελέσματα τώρα.)

Σε ό,τι με αφορά – το ομολογώ – δεν υπήρξα πιστός στην Λογοτεχνία, δυστυχώς ή ατυχώς είναι ένας λογαριασμός που ακόμη πληρώνω. Το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε το 1985 (όπως αναφέρω στο μεγάλο-αναλυτικό βιογραφικό μου), μα έκτοτε συνεπήραν το κορμί και την πέννα μου, τα μυαλά και τους δρόμους μου μια πλειάδα άλλων πραγμάτων. (Και προσώπων. Και τόπων. Και σκέψεων. Και ούτω καθ' εξής.) Ενώ σε άλλους τομείς τής ζωής μου είμαι πιστός, πιστότατος (ένας Αζώρ κανονικός), την Λογοτεχνία «εγκατέλειψα» όχι μόνο για να μην την εξαντλήσω, μα και για να μην κολλήσω εγώ. Την σχέση μου με τούτην την Μεγάλη Κυρία την ήθελα «σχέση τζακιού»: όχι πολύ κοντά (θα πυρώσουμε), όχι πολύ μακριά (θα κρυώσουμε) και έκτοτε αυτό ακολούθησα τυφλά... «χωρίς δεύτερη σκέψη» που λέει κι ο Μπαμπίκος ο Αυστραλός κι αν έχω κάνει καλά, δεν το ξέρω.

Γιατί τα λέω αυτά; Μα για να εξηγήσω και να εξηγηθώ γιατί ανεβάζω στο Διαδίκτυο αυτήν την ιστοσελίδα. (Και αρχίζω απ' το προφανές, αν και μη εισέτι γνωστό.) Από την στιγμή που ξαφνικά και ακαριαία έγραψα πριν τρία χρόνια «τα τρία μι», κατάλαβα ότι η μέχρι τούδε κατάσταση άλλαξε, ανατράπηκε και σκορπίστηκε, η ζωή μου δεν θα ήταν όπως την ήξερα και αφέθηκα να με πάει ΕΚΕΙΝΗ κατά πού θέλει. Αρκετά με τα τιμόνια, τα γκάζια – αυτά επί χρόνια τα υπηρέτησα, με πήγαν όπου με πήγανε δύσκολα και υπέροχα μα ωριμάζει κανείς, μαθαίνει κι αποφασίζει ν' αφήνεται πλέον, η Ζωή πάντα καλύτερα ξέρει. ("Mother knows best" λένε οι Αμερικανοί και είναι απ' τις λίγες φορές που έχουν απόλυτο δίκιο, αρκεί όπου "Mother" να διαβάζουμε εμείς την Φύση την Ύπαρξη, τον Θεό την Ενέργεια και όχι την μανούλα που μας έκοψε το χάδι ή το γάλα της αποτόμως.)

Και τα τρία προηγούμενα βιβλία μου ήταν – και είναι – εκτός εμπορίου, από πολλών ετών. Εξαντλημένα και out of stock, δυσεύρετα κι ας το πω, από μερικούς πολυαναζητημένα. Ως Έλληνας συγγραφέας εγώ μάλιστα υπέστην και την καθιερωμένη εκμετάλλευση και απογοήτευση από το «εκδοτικό κατεστημένο» (χαχαχα) και απέβην στην Αμοργό όχι μόνο για να βρω την ησυχία μου, μα για να πάρω ακόμη μεγαλύτερη απόσταση υγείας και ασφαλείας από την Μεγάλη Κυρία αυτή που κατατρέχει και δυναστεύει ακόμα την άμοιρη την ζωή μου.

Υπάρχει ένα οξύμωρο σχήμα εδώ, κάτι αντίθετο έως παράλογο, κάτι που δεν κουμπώνει μα για μένα μετρά. Πώς είναι δυνατόν να επιστρέφω στην λογοτεχνική «σκηνή» (έστω διαδικτυακά), χωρίς να διαθέτω ΚΑΝ-ΕΝΑ βιβλίο μου στην εμπορική "πιάτσα"; (Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία απ' τον Ντάνη ΦΩΤΟ!) Ας όψεται ο Wayne Dyer και το βιβλίο του "Living the wisdom of Tao", όπου γράφει ότι «Είστε το άπειρο ενσαρκωμένο σε ένα πρόσωπο, που υφίσταται μέσα σε έναν κόσμο κόψεων και μπερδεμένων κόμπων». Και πολύ μού άρεσε τούτο. Το σκέφτηκα ξανασκέφτηκα, διαλογίστηκα επ' αυτού κι η αναπνοή μου το μάσησε τ' αναμάσησε, μέσα της το κρατάει ακόμα. Και παρέκαμψα το γεγονός τής μη-ύπαρξης βιβλίων μου στο εμπόριο, αυτοεξέδωσα επιτέλους το τέταρτό μου βιβλίο τον Ιούλη τού 2013 κι αποφάσισα να στήσω παράλληλα τούτην δω την ιστοσελίδα ως αρχή, με τα εκδοθέντα και μη-εκδοθέντα γραψίματά μου τουλάχιστον. Κι ένα έχω να πω και είναι αυτό:

Στο δίχτυ, ένα μικρό κόψιμο. Στο Διαδίκτυο, ένας θερμός κόμπος.

(Τί σημαίνει αυτό; "Let's elaborate a bit" που θα 'λεγε κι ο Τάσος Μπουγάς.) «Ανεβαίνω» στο Διαδίκτυο, χωρίς να έχω τίποτα «αναγνωρισμένο εμπορικά» να τού δώσω. Μπλέκομαι σ' έναν κόσμο κατά βάση μου άγνωστο και κάνω στο δίχτυ ετούτο ένα κόψιμο, μια μικρή τομή. Με τις λέξεις μου μόνο, με τις σκέψεις μου περισσότερο. Με κάποια ψήγματα από τα βιβλία μου και πολλά χρονογραφήματά μου. Και μέσα στον αχανή και πολύτιμο, ζωντανό και ακατάστατο τούτον Ιστό, εγώ δεν φιλοδοξώ παρά να επωάσω έναν κόμβο καυτό, ένα σημείο αναφοράς τής αγάπης.

Πώς είπε ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ; "I'll be back". Έτσι κι ο Φώτος είναι εδώ, όχι τόσο «ενωμένος και δυνατός» (αυτά ισχυρίστηκε το ΠΑΣΟΚ και κυλιέται στα δημοσκοπικά υπόγεια τώρα), μα με το καινούργιο βιβλίο του που σηματοδοτεί την στροφή του. Ό,τι έγινε έγινε, ό,τι γράφτηκε γράφτηκε, αποφάσισα λοιπόν να επιστρέψω στο «σπίτι μου» και να το φροντίσω λιγάκι. Γιατί μπορεί ΠΟΤΕ το γράψιμο να μην το σταμάτησα, μπορεί να το περιόρισα στον υπολογιστή μου ή στο μοτοσυκλεττιστικό μου κοινό όπου έχω καταθέσει τα πάνδεινα – μα κι αν έχω εκεί γράψει. Γράφω συνέχεια, γράφω με πάθος και διαρκώς, και ελπίζω να μη μού κάτσει πάλι καμμία «στραβή» κι αναχωρήσω γι' άλλη γη γι' άλλα μέρη.

Ανοίξτε λοιπόν τις επόμενες ενότητες τής ιστοσελίδας μου κι μπείτε δειλά-μαλακά στα γραπτά μου. Όπως μπαίνετε για πρώτη κι ανοιξιάτικη φορά στην πρωινή και ήρεμη θάλασσα, μόνοι. Είστε λίγο πιασμένοι, λίγο φοβισμένοι, λίγο μαγεμένοι και σίγουρα θα κρυώνετε μα αρκούνε αυτά, οι λέξεις και το νερό θα τυλίξουνε τα υπόλοιπα, θα τ' αγκαλιάσουν θα τα διαλύσουν.

Καλό ταξίδι στην μικρή χώρα τής πέννας μου.

Σας ευχαριστώ

Ντάνης ΦΩΤΟΣ