Πολλοί διερωτώνται τι είναι το «σήμα» που ανοίγει την ιστοσελίδα μου.
Πρώτον, δεν είναι σήμα.
Απλώς είναι τρεις εικόνες και τρία νοήματα, τρεις ιδέες και τρία ποιήματα – όλη μου η ζωή δηλαδή, η «κατάσταση των πραγμάτων» μου (που φιλμάρησε ο Βιμ Βέντερς), τι έχω, ποιος είμαι και πώς αισθάνομαι τούτα τα τελευταία κι εδώ χρόνια.

Αν το προσέξει κανείς θα παρατηρήσει ένα μεγάλο κύμα που έρχεται από δεξιά, ένα σπαθί κάθετο που στην μέση το σταματά κι ένα μαύρο μολύβι να τα στηρίζει από δίπλα. Και τα τρία αυτά – με λίγη ή πολλή φαντασία – ένα λατινικό "R" σχηματίζουνε, το αρχικό "R" της λέξης RŌNIN. Αλλά ας τα πάρω από την αρχή.

Rōnin στα ιαπωνικά σημαίνει τρία πράγματα:
1/ τον εκπεσόντα σαμουράι,
2/ τον άνθρωπο των κυμάτων,
3/ τον γηραιό σοφό κύριο.
Κι επειδή ο πρώτος έχει ως ψυχή και αποστολή το σπαθί του, ο δεύτερος άγεται-φέρεται «τήδε κακείσε» από τα κύματα της ζωής και ο τρίτος με το μολύβι του γράφει την εμπειρία του βίου του – ορίστε η σύνθεση κατ' εμέ και για μένα.
Πρώτα έρχεται δυνατή και αδιάφορη η Φύση και σαρώνει με το κύμα της θάλασσας.
Μετά έρχεται ασυλλόγιστα μανικά το Εγώ να την ανακόψει με το σπαθί του πολεμιστή.
Τελικά έρχεται σοφά και λυτρωτικά η Ζωή και τα γράφει όλα με του σοφού το μολύβι.

Ντάνης ΦΩΤΟΣ στα ελληνικά σημαίνει τρία πράγματα:
1/ έναν στεριανό ναυαγό,
2/ έναν οπλίτη αδέσποτο,
3/ έναν σιωπηλό συγγραφέα.

Μετά από εξήντα χρόνια ζωής επέλεξα να βουτήξω σε τούτη την απροσδιόριστη «θάλασσα των κυμάτων», σ' αυτήν ακριβώς την ακίνητη και ατέλειωτη τρικυμία σκέψεων πράξεων, ονείρων και προσγειώσεων, σειράς ηττών κι ελαχίστων νικών πολύ ακριβά πληρωμένων.
Ύστερα από είκοσι χρόνια πορείας επέλεξα να «εκπέσω» της τάξης και μόρφωσης, του προορισμού της εκπαίδευσης, της αποστολής και της τιμωρίας αυτού-ακριβώς που με όρισε και προσπαθεί έκτοτε να με καθορίσει.
Και κατόπιν τριών ετών στυγνών προσωπικών δοκιμασιών επέλεξα να χαθώ σε μια άβυσσο ηλεκτρονική, διαδικτυακή και απρόσωπη, συμπαντική όσο και μοναχική, γραφική όσο και συγγραφική, παντελώς άγνωστη μα και τελείως επιλεγμένη.

«Αυτή είμαι εγώ», τραγουδούσε η Χριστίνα Φαρμάκη. "This is me", ο Ντάνης ΦΩΤΟΣ θα πει. Κι αυτό που εγώ λέω το έχω ολόκληρο μέσα σε τούτο το ιντερνετικό νέο «σπίτι» μου. Όσο κι αν ένας γνωστός ισχυρίζεται σ' ένα haiku πως «οι rōnin δεν έχουνε σπίτι», τούτες οι σελίδες ιστού είναι η τελευταία καλαμένια καλύβα μου, δίπλα στο κύμα. Με το όπλο στην θήκη του και το μολύβι ξυσμένο.

Θυμηθείτε λοιπόν.
Rōnin: ένα κύμα , ένα σπαθί, ένα μολύβι.
Ντάνης ΦΩΤΟΣ: αέρας νερό, μέταλλο και φωτιά, ξύλο και φύλλο.
Μαζί και στο τέλος αυτό που τα ξεκίνησε, τα περιέχει και τα σκορπά όλα: το κενό.

Σας ευχαριστώ