Ελλάδα. Η κοπρόχωρα όπου το στυγνό έγκλημα συμφέρει εντελώς, η δικαιολογιών-μαλακία πάει σύννεφο και η ανθρωπίνη ζωή καμμία αξία πια έχει. (Απολαύστε, όπως πάντα, ανεύθυνα:)

---

1/ "Η απόλυτη προτεραιότητά μου στα πάντα ήταν η ευτυχία της" ο "πιλότος" εδήλωσε και ραγίσαν οι στέρφες κι ανύπαντρες, ανατριχιάσαν δε οι "μανούλες του Φέϊσμπουκ". Είχε τα ντήλια του ο λεγάμενος, κάπου το γυναικάκι-ως-αγγλάκι αντέδρασε και την πλήρωσε κι ο σκυλάκος. Ο ζηλευτογαμπρός-μα-φονιάς έπλεξε το εγκώμιο τής σκληράς πεθεράς, έκλαψε για το άτυχο το τετράποδο και σε... 16 χρονάκια - εάάάν φάει ισόβια - θα 'ναι έξω, με μια "στέρνα" μήτρες αμάθητες κι έτοιμες να "κάνουνε σπίτι" μαζύ του.

---

2/ "Ήμουν μπάι. Όχι στρέιτ, μπαϊσέξουαλ. Μπορεί να σου αρέσει και κανένας άνδρας" δήλωσε ο "ροδίτης" και μόλις η Πρόεδρος τον ερώτησε "Πηγαίνετε με άνδρες;", ο δασκαλεμένος χαζοπόνηρα συρτάρωσε: "Όχι με γυναίκες μόνο. Δε φταίω..." Τού πάσαρε ο τεκνός αλβανός την συγχωρεμένη - για να τού κάνει ΚΑΙ το κομμάτι του - διεφώνησε στην παρτούζα η Ελενίτσα, εξεμάνη ο "γόνος εύπορης οικογένειας της Ρόδου" που τόλμησε αυτή να ΤΟΝ αρνηθεί κι αρχίσανε το μακέλεμα οι υστερικοί μουστερήδες... φοβούμενοι τις "συνέπειες"! Οι οποίες φυσικά συμποσούνται σε - ΚΑΙ εδώ - δεκάξι χρονάκια αν κάτσουν καλά "τα παιδιά" και αποδοθούνε μετά ολοκάθαροι, ο ένας για γάμο στην συμφεροντοσιωπηλή τσαμπικοκοινωνία του και ο έτερος για επανάκαμψη στην αδούλωτοσιωπηλή μουλωχτογκεγκία του.

---

3/ "Την έσφιξα στο λαιμό χωρίς να καταλάβω πόσο δυνατά. Δεν ήθελα να τη σκοτώσω" δήλωσε ο "55χρονος" με το χιονάτο κοστούμι και μόλις αρχίσαν οι "ανησυχούντες" γνωστοί-φίλοι-συγγενείς να βαράν τα ρολλά τού κλειστού φαρμακείου, τούτος ο "αυτοκτονημένος" μα πονηρός κάλεσε την Αστυνομία-για-προστασία. Τονε τρέξαν μετά τον "πολύ ζηλιάρη και λίγο νευρικό" στο νοσοκομείο μην πάθει και τίποτα, θα πλακωθεί εκείνος στα παρακλητικά τηλεφωνήματα μπας κι αποκτήσει τον Κούγια και όόόταν τελεσιδικήσει το "αδίκημα" [sic] - στην χειρότερη περίπτωση θα "φάει" κι εκείνος δεκάξι χρονάκια. Ώστε ΚΑΙ τούτος να βγει τζόβενο-71 ετών πια, έτοιμος για νέες κατακτήσεις που αν προλάβει ο άπαιχτος, θα τις πνίξει κι εκείνες, όπως είχε αποπειραθεί και με μερικές(!) προηγούμενες που σοφά και γαργάρα το κάνανε τελικά. (Μπας κι επιζήσουν...)

Δεν υπάρχει συμπέρασμα.

Το συμπέρασμα χρειάζεται και βγαίνει και αφορά σε εκείνους που ΘΕΛΟΥΝΕ κάτι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να ΚΑΝΟΥΝ οριστικά και όχι να σχολιάζουνε "Τσ τσ τσ βρε παιδί μου, Αμέρικαν μπαρ και ζούγκλα Κογκό γίναμε". Και μετά ψηφίσαν εθνάρχη Καραμανλή (βλ. "Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια" ο σερνικός-σέρτικος-σερραίος εδήλωσε κι ο Παττακός βγήκε ατάκα-κι-επιτόπου, να μαλακωρουκετώνει το Πανελλήνιο σαχλά-καραβανάδικα-μάγκικα) και ψηφίζουν Παρασκευόπουλο (βλ. "Ευεργετικές διατάξεις περί αποσυμφόρησης φυλακών", ώστε ληστές/βιαστές αλλά και Βίκυ Σταμάτη/Αρετή Τσοχατζόπουλου να δούνε το φως τού ηλίου).

Να το κλείνω, γιατί έχω πικράν πείραν κι εγώ από τις γραικές Κοινωνία και Δικαιοσύνη!

Κοιτώ και ξανακοιτώ τις φωτογραφίες ετούτων των ζωντανών ζουμερών ΠΑΝΕΜΟΡΦΩΝ γυναικών και σπαρακτικά κλαίω μέσα μου, γοερά και με πόνο. Και λέω: η πρώτη πίστεψε στο όνειρο, η δεύτερη πίστεψε στον έρωτα και η τρίτη δεν πίστευε πουθενά, απλώς δικαίωμα στην γειτονιά δεν ήθελε διόλου να δώσει. Και χάσανε ΚΑΙ οι τρεις την ζωή το χαμόγελο, την θηλυκή σάρκα και μητρική αύρα από χέρια "ανδρών", που χειρότεροι κι απ' τον χειρότερο "μπούστη" - όχι με την ομοφυλοφιλική έννοια - στάθηκαν, είναι, θα μείνουν.

Κι αντί να αναλάβουν αυτοί την ευθύνη και την ποινή - έστω - τού αισχρού και ανίερου κακουργήματός τους, κλαίγονται προφασίζονται, δικαιολογούνται και βεργολυγιάζονται, αντιφατολογούν κοροϊδεύουνε, μετράνε κι υπολογίζουν. Πώς το έχει πει ένας παντρεμμένος, πατήρ και αληθινός πούστης αυτός; "Τριάντα χρόνια γάμου είναι αυτά. Θα περάσουνε πού θα πάνε; Και μετά θα ζήσω εγώ τον έρωτά μου αδέσμευτος, με το γαμιά μου και τον κουμπάρο"!

Το αντίδωρο; Είμαστε τελικά ΠΟΛΥ τυχεροί.

Γιατί η Ψωροκώσταινα είναι ΤΟΣΟ προφανής κι επιδεικτική, αδιάφορη ληθαργούσα, τελείως συγχωρητική και τελειωμένη πουτάνα που όσοι πιστεύουν ΑΚΟΜΑ στις "αυταπάτες" τους, μεροκάματο απλώς βγάζουν. Εγώ όμως έχω ήδη αρχίσει να ετοιμάζω "βαλίτσες" μου: ένα σακκίδιο και ένα ραβδί, ένα καπέλο και ένα παγούρι... καθότι καλύτερα ζωντανός, ένα πτερόεν τίποτα και στο ανώνυμο πουθενά παρά "ζωντανός, έγκυρος, θεσμικός", "πατέρας, σύζυγος, μπόσσης" στην ξεφτιλισμένη και φονική κόλαση τούτη.

Που φονεύει στεγνά αυτές που "τιμά", επειδή - καταπώς τούς ευνούχισε η μαμμά - δεν μπορεί να λατρέψει αυτές που "γαμά".