Λίγα λόγια του συγγραφέα

Λίγα λόγια του συγγραφέα

Μόλις είχα απολυθεί από το Πολεμικό Ναυτικό κι έκανα αποφασισμένος στην άκρη όλα τα άμεσα-μελλοντικά σχέδια και πλάνα μου, επαγγελματικά και προσωπικά, επιχειρηματικά ταξιδιωτικά, αθλητικά και οικογενειακά. Κι αφού ντάνιασα στο γραφείο μου πάνω ό,τι είχα γράψει-σκαλίσει-χαράξει πάνω σε λευκό χαρτί, κάθε βράδυ ευλαβικά από τις δώδεκα ως τα χαράματα διάβαζα κι έσκιζα, ξανάγραφα και διόρθωνα, πληκτρολογούσα στην μικρή χειροκίνητη γραφομηχανή μου έχοντας βάλει και μια κουβερτούλα από κάτω της για να μην ξυπνάνε οι άλλοι απ' το λογοτεχνικό νταμάρι μου τούτο.

Πολύ απλά, δεν ήξερα τι έκανα. Δεν ήξερα καν ότι έγραφα, δεν ήξερα καν γιατί γράφω, (αυτό ούτε σήμερα έχω καταφέρει να μάθω). Και μερικούς σκληρά-ξενυχτισμένους μήνες αργότερα βρέθηκα να καμαρώνω αυτά τα δεκαοχτώ διηγήματα από τα χεράκια μου, που αν ήξερα πού θα έμπλεκα όχι μόνο δεν θα καμάρωνα αλλά θα τα πέταγα αύτανδρα στο τζάκι που δεν είχα.

Τέλος πάντων, the rest is not History αλλά «η εκπλήρωση μιας υπόσχεσης στον εαυτό μου ακριβά πληρωμένης» όπως έγραψα στο βιογραφικό μου του βιβλίου αυτού. Διηγήματα όπως «Το ανιμαλίτο του Χαλαντριού», «Ένας Ορφέας εν μέσω των Θρακών» και «Τας τις επαναστάσεις της σαρκός ημών κατάστειλον» σαν να τα έγραψα για να τυλίξω μόνο-και-μόνο το αληθινό μου bijoux, το ισόβιο όνειρό μου κι αποστολή, μια διαθήκης καταφυγή, μια προκαθορισμένη πορεία: «Δυο ονόματα και μια μικρή φράση». (Ο ασυγκράτητος Γιουκίο Μισίμα κι ο σοφός Γιασουνάρι Καβαμπάτα, και δίπλα τους γύρω τους, έξω τους μέσα μου «η χώρα του χιονιού».)

Ερασιτέχνης συγγραφέας παραμένω ακόμα, μια και τα χέρια μου δεν πιάνουν αποκλειστικά μολύβι ή πληκτρολόγιο. Έχω σκορπίσει την ζωή μου πολύ, αλλέως κι αλλού, έχω σταματήσει επί χρόνια να γράφω μα να σκέφτομαι το γράψιμο δεν έχω διακόψει ούτε στιγμή – ευλογία ή κατάρα είναι ετούτη; (Δεν μ' ενδιαφέρει να μάθω.) Όποτε όμως σηκωθώ το πρωί και νιώσω να ξεχειλίζει η εφεδρίνη των λέξεων, «γενηθήτω το θέλημά της» κραυγάζω. Μέσα μου. Και συνεχίζω να γράφω σταθερά μυστικά, βασανιστικά εσωτερικά από τον Δεκέμβρη του 1978 μέχρι σήμερα, Δεκέμβρη του 2013 που γράφω τις γραμμές τούτες. Τέσσερα βιβλία και καμμιά τριακοσαριά άρθρα δεν είναι πολλά, τόσα όμως η ζωή μου μού επέτρεψε εμένα, γι' αυτά την ευχαριστώ και δεν έχω τίποτε άλλο να πω.

Ντάνης ΦΩΤΟΣ
Φθινόπωρο 2013