---

 Ο Ντάνης ΦΩΤΟΣ αναχώρησε. Έκανε το πρώτο του βήμα ανάμεσα στον δρόμο και το μονοπάτι, αφήνοντας το τελευταίο του ίχνος ανάμεσα στο Αιγαίο και την Αθήνα.

Ο Ντάνης ΦΩΤΟΣ βρίσκεται εκτός σπιτιού, εκτός εαυτού, εκτός καιρού. Ταξιδεύει εκτός συλλογισμού, εκτός ηλεκτρισμού, εκτός πολιτισμού.

Ο Ντάνης ΦΩΤΟΣ είναι σιωπηλός κι απλανής, χαμένος και ελαφρύς, πλάνης κι ευτυχισμένος. Είναι κενός και αδέσποτος, δακρυσμένος κι εκστατικός, αδιάφορος και ελεύθερος πλέον.

(Όσοι επιμένουν να επικοινωνήσουν μαζί του, ας αποταθούν στην ηλεκτρονική διεύθυνση τής ιστοσελίδας του. Εκεί βρίσκονται λέξεις από "τα τρία μι" κι ανάσες Κυψέλης, σκέψεις τού Ντάνη και Εκάτης το άρωμα, νεύσεις φωτός και Αίγλης το θάμβος.)

21.06.14 (Γράφει ο Ντάνης ΦΩΤΟΣ)

"Something's cookin'" λένε οι Αμερικανοί. «Κάτι τρέχει στα γύφτικα» οι Έλληνες λένε. Και οι δυό τούτες αθώες φρασούλες κάτι θέλουν να πούν', κάτι κραυγάζουν και για τους δύο λαούς – δεν θα μπω στην ουσία.

Απ' τον Γενάρη τού '14 που την ιστοσελίδα ξεκίνησα, «πολύ νερό κύλησε» στην Κυψέλη και πολύ περισσότερο μέσα απ' την δική μου ψυχή. Για ακόμη μία φορά η ζωή μου επιχειρεί μία «ανατροπή», δοκιμάζει μιά «εκτροπή» – πραγματοποιεί μιά προτροπή εγώ λέω (δίχως εισαγωγικά αυτήν την φορά).

Κάποτε ισχυριζόμουν ότι «αλλάζω την πορεία μου κάθε πενταετία», μα δεν είναι ακριβώς έτσι πια. Δοκίμασα κι έζησα ακινησία κι ευκινησία ταυτόχρονα, σταθερότητα και αστάθεια ταυτοχρόνως – ήρθε φαίνεται όμως τού Χρόνου το πλήρωμα, να ανατραπεί τού Χώρου το έρμα.

Κι αυτήν την φορά – πιο σοφός πιο κουτός, πιο τρελλός πιο τυφλός – δεν θα πω τίποτα. Πρώτα θα το κάνω και ύστερα θα μιλήσω. Πρώτα θα μπω μέσα του και ύστερα θα φωνάξω. Πρώτα θα βρεθώ εκεί που δεν ξέρω ακόμα τί και ποιό είναι αυτό και ύστερα θα ειδοποιήσω κανονικώς-τυπικώς-γενικώς. Σιωπώντας απλώς.

("'Dis is the discipline, cut n' dried" που λέει ο Ντε Νίρο κοφτά, στο ΗΕΑΤ τού Μάϊκλ Μανν.)

25.01.14 (Γράφει ο Ντάνης ΦΩΤΟΣ)

"Ανέβασα" σήμερα την ιστοσελίδα μου. Ούτε ξέρω τί κάνω και γιατί το κάνω, πού το κάνω και πώς. (Ή μάλλον το τελευταίο το ξέρω.) Σε απλά ελληνικά, "I go public" και το εξηγώ: γράφοντας βιβλία απ' το 1985, γράφοντας κείμενα σε περιοδικά απ' το 1991, γράφοντας στο Διαδίκτυο απ' το 2012 - εκτός από ολίγους πιστούς, ουδείς με γνωρίζει. ("Cool your jets" κούκλες μου και "shorten your shorts" γενναίοι μου, που σπεύσατε να στηλιτεύσετε ακόμη έν ψώνιο.) Είπα λοιπόν στον εαυτό μου - μετά την αυτοέκδοση του "τα τρία μι" - να συγκεντρώσω κάπου όλη την δική μου δουλειά, κάπου εκτός τού γραφείου μου ή του σκληρού δίσκου τού υπολογιστή μου, κάπου εκτός των διάφορων έντυπων ή ηλεκτρονικών "ψιλικατζίδικων" τού καθενός που μου τελείωσαν και τούς τέλειωσα - "Αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου" που λέει και το κλασικό λαϊκό άσμα.

Να "σηκώσω" επιτέλους το δικό μου "σπιτάκι" κι εκεί μέσα να περιμαζέψω να συμμαζέψω, να ξαναδουλέψω και να αναδείξω, να προσφέρω και να χαρίσω την παλιά όσο και την νέα δική μου δουλειά, καθώς ουδέποτε όλα ετούτα τα ευλογοκαταραμένα τα χρόνια είχα σταματήσει να γράφω. Μια και "το είδα το έργο" το εκδοτικό το παρδαλό το ελληνικό, μια και αρνούμαι πλέον να χαρίζω την τέχνη μου σε άλλων μαρκίζες ανάγωγες κι ανισόρροπες, εγωιστικές κι ετοιμόρροπες, αμόρφωτες και φραγκοφονιάδικες - είπα να χαρίζομαι τουλάχιστον με τους δικούς μου όρους, κάτω απ' την στέγη μου και απ' το γραφείο μου. (Ή γυμναστήριο ή συνεργείο, ή ησυχαστήριο ή παραλία.)

Και προκαταβολικά θα δηλώσω άπαξ και δια παντός ότι από Διαδίκτυο - και τα κόλπα του, τις λουμπινιές και τα ώπα του - δεν ξέρω τίποτα. E-mail απέκτησα μόλις το 2006, Facebook απέκτησα λόγω ιστοσελίδας και Twitter δεν έχω ακόμη εγκαταστήσει, μα δεν φιλοδοξώ να περάσω την υπόλοιπή μου ζωή ακριβώς πίσω από την οθόνη "φίλους κάνοντας" ή τιτιβίζοντας κουταμάρες.

Δεν ξέρω τί κάνω και τί γίνεται εδώ, εκτός από ένα που λέω: ΑΥΤΟΣ είμαι ΕΓΩ, ΕΤΟΥΤΗ είναι η δική μου ΔΟΥΛΕΙΑ και τα υπόλοιπα θα τα δούμε μαζί, θα τα βρούμε μαζί στην πορεία.