Τρία είναι τα παγκοσμίως σημαντικά ονόματα αυτή την στιγμή, ετούτες τις μέρες, τους μήνες που τρέχουν. Τρεις είναι οι απλοί και σύνθετοι άνθρωποι που – κατά την ταπεινή γνώμη μου – κινούν κι έχουν σταματήσει την υφήλιο τώρα. Τρία είναι τα κοινωνικά πρόσωπα που τράβηξαν μια τέτοια βαθιά κι αλησμόνητη μαχαιριά στο όλον Σύστημα, που κάναν το MATRIX από sci-fi ταινία σε ηλεκτρονικό παιδικό παιγνίδι να μοιάζει.

---

O Τζούλιαν Ασάντζ, αυτός ο Αυστραλός με το πλάτινουμ χρώμα μαλλιών, αυτή η περίεργη μα επίμονη φάτσα, αυτός ο γάτος του Διαδίκτυου μα και των ασύλληπτων μηχανορραφιών που μέσα του παίζονται, «Αυτός / ο άνθρωπος αυτός» (Ρίτα Σακελλαρίου) με το WIKILEAKS «έβαλε στην πρίζα» (Άκης Πάνου) όχι το μονίμως-ραμαζανικό πανελλήνιο, μα το γνωστό Σύμπαν όλο. Μπορεί εσείς και εγώ να μην διαβάσαμε ούτε μία λεξούλα απ' τον καταρράκτη αμερικανικών διαβαθμισμένων εγγράφων που ανάρτησε, μα άλλοι που είναι η δουλειά τους αυτή, πετάξαν την σκούφια τους και τρίψανε τα χεράκια τους για το αναπάντεχο τούτο δωράκι. Ο Ασάντζ δεν παρέδωσε τα επίμαχα έγγραφα σε εκπρόσωπο της χώρας του, δεν προσπάθησε να τα πουλήσει – ως άλλος παρτάκιας Φαλασιανί – σε κράτη ή οργανισμούς, εταιρείες ή στοές, μυστικές υπηρεσίες ή ιδρύματα χρηματοπιστωτικά. Απλώς τα κάρφωσε σε τούτο το ευλογοκαταραμένο Διαδίκτυο ώστε «ο κόσμος» να τα μάθει. (Ποιος κόσμος ρε μαύρε μου; Ο κόσμος του Ρέμου ή ο κόσμος του Άδωνι; Ο μικρόκοσμος του Στουρνάρα ή ο μακρόκοσμος του Σόιμπλε; Ο φαβελόβιος του Ρίο ή ο καφενόβιος του Παρισιού; Ο αναλυτής της STRATFOR ή ο μισθοφόρος της BLACKWATER;)

---

Ο Μπράντλευ Μάνινγκ – κι από σήμερα Τσέλσυ Μάνινγκ καταπώς αποφάσισε – έχοντας υπηρεσιακή πρόσβαση σε καυτούς φακέλους τούς έστειλε «σούμπιτους κι αύτανδρους» στον προηγούμενο κύριο και όλοι μέσες-άκρες γνωρίζουμε την συνέχεια. Δεν τους πλασάρισε δεν τους πούλησε (απ' όσο μπορώ να γνωρίζω), τους απεκάλυψε και ξεμπρόστιασε έργα κι ημέρες στρατιωτικών και πολιτικών, φανερών μυστικών, φιλειρηνιστών και πολεμοχαρών, διορισμένων ή εκλεγμένων. Αυτό το κυριολεκτικά-παιδί με την μπέιμπυ φατσούλα, ντυμένος τα περίφοβα στρατιωτικά ρούχα κι εμβλήματα, τριγυρισμένος από οπλοφόρους αμείλικτους που τρώνε τον Μπιν Λάντεν για πρωινό και ρεύονται τον Αλ Ζαουάχρι το βράδυ συνελήφθη-καταδικάστηκε-φυλακίστηκε και θα εξέλθει στου πραγματικού ήλιου το φως καμμιά δεκαριά χρόνια αργότερα – αν θα είναι καλό αγοράκι στην φυλακή, αν ως γυναικάκι υπηρετήσει τους νταβραντισμένους ισοβίτες και συναδέλφους του καταλλήλως.

---

Ο Έντουαρντ Σνόουντεν, αυτός ο καθόλου απλός κομπιουτεράς που ήταν πράκτορας(;), χειριστής(;) και υπεύθυνος ασφαλείας(;) οργανισμών και μηχανισμών, υπηρεσιών και διευθύνσεων τρανών όσο κι ευαίσθητων «ξεφώνισε» τις ΗΠΑ – και τις χαμηλοβλεπούσες τους Βρετανούς – για τις μαζικές παρακολουθήσεις πολιτών που από ετών κάνουν. Και σάλταραν απολύτως τα δύο ιμπεριαλιστικά τούτα κράτη γιατί τέτοιο φουρνέλο στα αχαμνά τους δεν είχανε ματαδεί, πήρε μπρος άμεσα ο γιγάντιος και τιτάνιος ο μηχανισμός και έχει φάει τα λυσσακά του να γονατίσει τον βαρύ κι ασήκωτο Πούτινα, να του παραδώσει το σεμνό και ηρωικό αμερικανάκι. Αν διαβάσει κανείς ό,τι γράφεται για ετούτον θα ζαλιστεί απ' την πορεία του ανδρός, «χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα» απ' το μπλέξιμο τα θέματα, τις στροφές τις αλλαξοκωλιές – σκοτεινή και δύσβατη η ατραπός τούτη.

Ας είναι όμως. Το βασικό για μένα είναι ότι τρεις άνδρες – άντε, δυο άντρες και μια γυναίκα – έχουν ταρακουνήσει ΣΥΝΘΕΜΕΛΑ κτίρια και μηχανισμούς, κράτη κι οργανισμούς, υπηρεσίες θεσμούς, το Σύστημα ΟΛΟ. Κι επειδή ΟΛΟ το Σύστημα στην Πληροφορία βασίζεται, όποιος ελέγχει την ροή του σημαντικότατου αυτού ποταμού, κρατά και τις βάνες του Σύμπαντος Κόσμου. Δυο άντρες αυτοί και τούτη η πρόσφατη-σε-γυναίκα με δυο κινήσεις απλές απέδειξαν ότι «μέτρον απάντων ο άνθρωπος» και είναι δικό μου το ρητάκι ετούτο. Όσες προστασίες και δικλείδες ασφάλειας κι αν σκαρφιστούν, όσους σεκιουριτάδες και μπατσόσκυλα τριγύρω να στήσουν, με όσους πράκτορες και ποτάμια λεφτά να πλημμυρίσουνε τον ντουνιά, ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ θα βρεθεί μια δίποδη κι όρθια Κερκόπορτα ανοικτή για να τους «την κάνει».

Στην ιαπωνική ξιφασκία των πολύ υψηλών dan, η μάχη δεν κρίνεται στα κοψίματα που στον αντίπαλό σου θα καταφέρεις. (Που σιγά μην καταφέρεις!) Διδάσκαλοι του Κendō στο Kagami Βiraki – ετήσια γιορτή επίδειξης παλαιών ιαπωνικών πολεμικών τεχνών – δείχνουν την τέχνη τους ακινητούντες για κάνα αιώνιο τέταρτο πετρωμένοι στο κέντρο του tatami. Κι αφού λιμνάσει ο ιδρώτας τους κι οι ανάσες χιλιάδων θεατών σβήσουν, χωρίς να υπάρξει ΟΥΔΕΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ο αγώνας κηρύσσεται ισόπαλος: κανείς απ' τους Δασκάλους αυτούς επέτρεψε ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΔΥΣΔΙΑΚΡΙΤΟ suki (άνοιγμα) ο ένας στον άλλον που να του επιτρέψει ΚΑΝ ΝΑ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙ να επιτεθεί, πόσω μάλλον να κόψει.

Μα γιατί τα λέω όλα αυτά; Τι μας νοιάζουν εμάς εδώ στην χώρα του Γαβαλά και του Άκη, του Σαμαρά του Καψή, του Βενιζέλου του Λαφαζάνη, της Μαντά του Τατσόπουλου όλα ετούτα; Η Ελλαδίτσα στον αυγουστιάτικο ΙΕΡΟ χαβαδάκο της λικνίστηκε κι αυνανίστηκε, «τα μπάνια του λαού» πάνω απ' όλα. Ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος έχει οριστικά ανατραπεί, στην Συρία πέφτουνε χημικά, η Αίγυπτος είναι σ' εμφύλιο, οι Γερμανοί κατεβάζουν Μνημόνιο νιοστό και «οι πνευματικοί άνθρωποι» της κοιτίδος-σε-μπιντέ-πια του πνεύματος ερίζουν για πανεπιστημιακές καταλήψεις. Τσαμπουκαλεύτηκε ο δύστυχος περιστεριώτης Καναούτης – όπως τσαμπουκαλεύτηκε προ ετών ο άλλος δύστυχος Γρηγορόπουλος των βορείων προαστείων – κι η «μαλακία»/«κακό»/«στραβή» ξανάγινε και τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Τούρκικα F-16 θ' αρχίσουν να ρίχνουνε φέιγ-βολάν για ενοικιαζόμενα στουντιάκια πάνω από την Αθήνα και οι Έλληνες θα τσακώνονται ακόμη για τον επιβάτη του Μελισσανίδιου Lear-jet. Οι Μουσουλμάνοι έχουν πλημμυρίσει την χώρα μας (μακράν εμού μογγολοκραυγές φασιστών), Αφρικανοί έχουν πλημμυρίσει την Κυψέλη μου και οι συνέλληνες παρακολουθούν την τσέπη τους να αδειάζει, την κυβέρνηση να τους ληστεύει κανονικά, το παιδί τους να σιτίζεται άνεργο μεν-στην καφετέρια δε και την γιαγιούλα να λαχανιάζει να φέρει τα ψώνια της λαϊκής στην κουζίνα. Του εξοχικού. Που είναι άλλο απ' το σπίτι στην Αθήνα. Που είναι άλλο απ' το σπίτι στο χωριό. Που είναι άλλο απ' το σπίτι της πεθεράς στο νησί. Που είναι άλλο απ' το σπίτι που νοικιάζουνε σε δυο φοιτητές τώρα. Που είναι άλλο απ' το σπίτι που έμεινε στα μπετά, λόγω μη εξυπηρετουμένου δανείου.

Ο κόσμος δεν αλλάζει, ο κόσμος ΗΔΗ ΑΛΛΑΞΕ φίλες και φίλοι. Οι τρεις ιππότες της «αποκαλύψεως» δεν αρκούν – εδώ την άνοιξη δεν την φέρνει ο κούκος, θα την φέρουν ένας αποκλεισμένος στην πρεσβεία του Ισημερινού, ένας ήδη φυλακισμένος στην Αμερική κι ένας ήδη κρυπτόμενος στην Ρωσία; Κάποιοι προφίλ θέλουν να φτιάξουνε, κάποιοι κώλο θέλουν να δώσουνε, άπαντες να ζήσουν γουστάρουνε μα το όλον πράγμα έχει απολύτως στομώσει. Σε έναν διαλελυμένο κοινωνικό ιστό, σε μια χώρα όπου στην Αμοργό π.χ. η φοροδιαφυγή έφτασε στο απόλυτο 100%, σε μια χώρα που βαρυεστημένη πνέει τα λοίσθια οι κάτοικοί της τουιτάρουν ασύστολα, ρουφάνε φραπέδες βαρύθυμα και στα διαλείμματα ρίχνουν και κανένα πεάκι. Τυλιγμένοι την βαλκανοτριτοκοσμική καρακοσμάρα μας, μαντρωμένοι απ' το ξελιγωμένο πολιτικό κατεστημένο, κλειδωμένοι απ' την ελληνική Μαφία (που είναι η ελληνική οικογένεια καταπώς γράφω και στο βιβλίο μου) λάμνουμε αργά προς το μοιραίο, το αναπόδραστο τέλος.

Δίστομο θα γίνει η Ελλάδα ανάδελφοι, και συντόμως. Κάνδανος θα γίνει η Γκρήσλαντ (κατά το Graceland του αλησμόνητου Έλβις) και συγγνώμη που σας χαλώ την φθινοπωρινή ραστώνη, όσο κι εποχιακή νιρβανούλα σας. Αυτό που θα ξεκινήσει από τον Σεπτέμβριο και θα μας πάει «καροτσάκι» μέχρι «τα ψώνια του λαού» τα Χριστούγεννα, θα είναι άνευ προηγουμένου. Κι η δαμασμένη Ελληνάρα ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ θα το αντέξει αυτή, καθότι του Έλληνος ο τράχηλος ζυγούς και εάν έχει αντέξει. Εύχομαι λοιπόν ο καθείς να πράξει για τον εαυτό του τα βέλτιστα, χωρίς όμως να τα ξεράσει στον διπλανό του (κατά την προσφιλή τακτική τούτη), χωρίς να τα χώσει πάλι κάτω από το φημισμένο χαλί (κατά την αποδοτικότατη πρακτική τούτη) και χωρίς ν' αλλάξει πλευρό στον διηνεκή μακάριο ύπνο του μέσα (κατά την κλασική του συνήθεια πάντα).