Η γυναίκα ΑΥΤΗ, η επαγγελματίας ΑΥΤΗ, η απολύτως γνώστις και ειδική ΑΥΤΗ εργάτρια δεν μιλά, μόνο χαμογελά όταν – στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που της αφήνει η δουλειά της – διαβάζει τού κάθε βαρύγδουπου πανεπιστημιακού, του κάθε διαπλεγμένου δημοσιογράφου, του κάθε τζαμπαμαγκέν πολιτικού, του κάθε σαλταρισμένου αλληλέγγυου την κάθε λαμπρή παπαριά. Γιατί στην Ελλάδα τής δημοσιοπληρωμένης ανεμελιάς, της ιδιωτικοαπλήρωτης ασυδοσίας, της επηρμένης παντογνωσίας και της ψυχοπαθολογικής ασχετολογίας – «ο καθείς κάνει την ερμηνεία του άποψη, και το χειρότερο; Την άποψή του, ερμηνεία». (Ένα το κρατούμενο, και σημειώστε εσείς ΑΥΤΗ την δική ΤΗΣ κουβέντα.)

Επιτρέψτε μου όμως εδώ την προσωπική παρένθεση: Όταν υπηρετούσα ως διπλωμάτης καρριέρας στο γραφείο τού υπουργού Εξωτερικών είχα την τύχη (και την ατυχία), την δυνατότητα (αλλά και την πικρία) να έχω γνώση ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ και ΑΜΕΣΗ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ, ΣΥΝΟΛΙΚΗ και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ όλων των θεμάτων που αφορούσαν ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ την χώρα μας. Και σε ένα φιλικό τραπέζι, μεταξύ χαβιαριού κι αχλαδιού, διάφοροι ευωχούμενοι συνδαιτημόνες πλακώθηκαν ν' αναλύουν το Μεσανατολικό το Κυπριακό, το οικονομικό το στρατηγικό – μόνο το σεξουαλικό δεν πιάσανε καθότι τούς ήταν πεσμένη απ' το πάχος και τα ομόλογα, τα ξίδια και τα «εγώ» τους. Άκουγα σιωπηλός τις ουρανομήκεις μαλακίες τους που εκτόξευαν αδίστακτα κι άνετα και κάθε πεντάλεπτο επισκεπτόμουν την τουαλέττα λόγω ακράτειας, καθώς «σπάσανε και λυθήκανε τα νερά μέσα μου Τάσο μου» απ' το πόσο μαλάκας ΕΙΝΑΙ ο Έλληνας που ΝΟΜΙΖΕΙ, ότι ΞΕΡΕΙ, τα ΠΑΝΤΑ. (Γιατί πλέον «ο Έλληνας θέλει ΚΑΙ το νόημα, ΚΑΙ το νόμισμα» – δύο τα κρατούμενα, και σημειώστε εσείς ΑΥΤΗ την δική ΜΟΥ κουβέντα.)

Χάριν αστείου και δίκην παιδιάς λοιπόν διαβάζουμε με την γυναίκα αυτή κάνα βαρύγδουπο άρθρο κανενός δαφνοστεφανωμένου στα άκαπνα έδρανα τού δύσμοιρου Καποδιστριακού κι εμού ξανθαίνουν ξανά τα μαλλιά, εκείνης δε κατσαρώνει η φράντζα. (Τηλεόραση δεν διαθέτουμε κι έτσι γλυτώνουμε σπαραξικάρδιες κορόνες γραφίδων παχυλών και ψηφοδιψείς κόρνες ανικάνων πολιτικών.) Μηρυκάζουμε απολαυστικά επικές βαρουfuckιάδες κάτι αλληλέγγυων, που επειδή θέλουν να περάσουν παραγωγικά και προσφερτικά τον ελεύθερο χρόνο τους, πάνε κι εμβολιάζουν π.χ. πονηρεμένα αθώους ή αθώα πονηρούς συνανθρώπους μας. (Που οι πολλοί βρίσκονται σε απόγνωση πραγματική, λιγότεροι βρίσκονται σε πορεία επιβιωτική και οι υπόλοιποι βρίσκονται σε εντεταλμένη αποστολή.)

Ε λοιπόν, το τί μαλακία άδολη και ανόθευτη, απλή κι αναλογική λέγεται και γράφεται, ίπταται και κατακάθεται, «κυκλοφορεί και οπλοφορεί» δεν περιγράφεται. ΟΙ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ τού ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ, ΑΠΛΩΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ μωρέ, ΔΕΝ ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΟΥΝ, ΟΥΤΕ ΠΟΝΤΑΚΙΑ ΣΤΟ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΝ. Γιατί το Προσφυγικό και το Μεταναστατευτικό – ΟΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΘΕΜΑΤΑ – ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΘΕΤΑ και για τα χέρια ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ, και ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΛΩΣΣΙΤΣΕΣ ΤΩΝ ΑΣΧΕΤΩΝ. Ουδείς γνωρίζει το Δίκαιο και τις Συμβάσεις των Διεθνών Οργανισμών (τα οποία η χώρα μας έχει υπογράψει), ουδείς γνωρίζει τις υποχρεώσεις τής χώρας μας (τις οποίες ΑΥΤΗ έχει υπογράψει), ουδείς γνωρίζει πώς και γιατί και διαφορετικά προστατεύεται ο μετανάστης ή ο πρόσφυγας απ' τον τζιχαντιστή(!;) ή τον κατάσκοπο (!;), ουδείς γνωρίζει τα δικαιώματα της χώρας μας (τα οποία ΑΥΤΗ ΔΕΝ ασκεί). Βέβαια το να βγει ο κάθε υψιπετής πανεπιστημιακός ή ο κάθε έρπων φρίκουλας και ν' αμολήσει στο χαρτί ή στο Facebook την όποια ιδεολογική μαλαστούπα του – δεν πρόκειται κι ακριβώς η Μέρκελ να ξεχτενιστεί, ούτε ο Ερντογάν το μουστάκι του να ξυρίσει. Να σαλτάρει ο κάθε ΜπογδανοΜανδραβελοΠορτοσάλτες και να ξελαρυγγιστεί, ή ο κάθε μίστερ ηλεκτρονικός γειτονιάς και να αναλύσει την Προσφυγιάδα του – δεν πρόκειται κι ακριβώς ο Τσίπρας ν' αδυνατίσει, ούτε ο Σταυράκης ο Θεοδωράκης να γίνει πρωθυπουργός.

Τώρα που δραπετεύσαν τα φράγκα και η χλίδα κατέπεσε, τώρα που ο τρόμος τής αφραγκιάς και η στημένη ληστεία τού ψηφιζόμενου-για-ανίκανου Ελληνικού Κράτους βυσσοδομεί και ασυδοτεί, ο αδάμαστος Έλλην θυμήθηκε το τελευταίο του όπλο: τις επί παντός τού επιστητού ΑΠΟΨΕΙΣ του, επιβραβεύοντας έτσι ΚΑΙ τον Κλιντ Ήστγουντ ΚΑΙ τον Πέτρο Κωστόπουλο οι οποίοι – πρώτοι και ισόλαμπροι – είπαν το μυθικό: «Οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες: όλοι διαθέτουνε από μια» – ναι, μα δεν τις βγάλαν και στο Διαδίκτυο πασαρέλα! Μέσα σε έναν πανεθνικό πανικό, μέσα σε μια χώρα που από στεγνή άγνοια ή στυγνή προδοσία ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΗΡΥΧΘΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ, οι κυβερνώντες υποδύονται τους διαχειριστές και οι κυβερνώμενοι τους χειριστές, έτσι ώστε δυστυχώς και πικρώς εμέ να επιβεβαιώσουν. Καθώς πριν τριάντα (30) χρόνια ακριβώς, στην καλλιμάρμαρη Βασιλίσσης Σοφίας είχα διακριτικά πει ότι «οι Τούρκοι σε πενήντα (50) χρόνια θα είναι στα νησιά και σε εκατό (100) χρόνια στην Κηφισιά, (για την Κυψέλη θα χρειαστούν παραπάνω)» και είχανε πέσει άπαντες κάτω απ' τα γέλια, ειρωνευόμενοι και κοροϊδεύοντες τον ταπεινό κι άσημο Τρίτο Γραμματέα Πρεσβείας με τα ιταλικά κοστούμια και τις κλασικές μοτοσυκλέτες του, με τις λογοτεχνικές «αποτυχίες» και τις υπηρεσιακές «αστοχίες» του, με τις προσωπικές «πρωτοβουλίες» και τις πολιτικές «φαντασίες» του.

Όποιος λοιπόν ΝΟΜΙΖΕΙ ότι μπορεί ακόπως και δωρεάν, μετά λόγου γνώσεως ή χάριν καλυμμένης αυτοπροβολής, να ανοίγει το στόμα του ή να βοσκάει το πληκτρολόγιό του σε θέματα που ΟΥΔΑΜΩΣ+ΟΛΙΚΩΣ+ΒΑΘΕΩΣ γνωρίζει – let alone αντιλαμβάνεται ή κατέχει ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ – μπορεί εμείς οι λίγοι να γελάμε τώρα μ' αυτόν, μπορεί εκείνοι οι πολλοί να χάσκουν σαν χάχες από θαυμασμό τώρα μ' αυτόν, μα όταν τα παιδάκια του θα φοράνε τσαντοράκι στο κεφαλάκι τους για να πάνε στο Κολλεγιάκι τους θα είναι αργά. (Και το πρόβλημα ΔΕΝ είναι αν απ' την «κουκουβάγια» που φορούσαν οι πατεράδες μας θα περάσουμε στο φεσάκι, αλλά στο ότι αυτό θα στηθεί ΑΚΡΙΒΩΣ την στιγμή που ο καθείς στην Ελλάδα είναι απασχολημένος να διαλαλεί, ό,τι πέρδεται το μυαλό του. Και το χειρότερο; Το κάνει αυτό δίχως να δίνει ή να χρωστάει ή να κρατάει καν έναν λογαριασμό. (Κι αυτό συμβαίνει απ' τον πρωθυπουργό μέχρι τον θυρωρό, απ' τον πανεπιστημιακό μέχρι τον αλληλέγγυο, απ' τον δημοσιογράφο μέχρι τον πολιτικό.)

Αντί ο καθένας να κάνει με υπευθυνότητα κι επαγγελματισμό, αδέκαστα κι αδιαπραγμάτευτα, με προσφορά και δυναμισμό ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ, ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΡΙΣΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ, κάθεται και ξύνεται, αναλώνεται και διεγείρεται να υποδείξει ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ πώς να κάνουν ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑ. Δίδαξε ρε μαύρε μου στο Πανεπιστήμιο και καθάρισε ρε άσπρε μου το Πανεπιστήμιο και άσε τις ίντριγκες των Διεθνών Σχέσεων. Ερεύνησε ρε άσπιλε στην εφημερίδα σου κι αποκάλυψε ρε αδέκαστε στο Διαδίκτυο και άσε τις τηλεοπτικά-στημένες υστερίες που απλώς στην Βουλή θα σε βάλουν κι εσένα. Τάϊσε στον Πειραιά ή ξεσκάτωσε στην Ειδομένη ρε αχρωμάτιστε αλληλέγγυε και άσε τ' αρθράκια τζαμπέ στα free-press που απλώς το βιογραφικούλι σου θρέφουν, (εξ άλλου, ένας είναι ο Καρανίκας και ουκ έσεται έτερος πλην αυτού!)

Εξήντα χρόνια σε τούτα τα ελληνικά μάρμαρα και τα βαλκανικά αλώνια – για ευρωπαϊκά σαλόνια αργούμε ακόμα – εγώ ΕΝΑ κατάλαβα: στο Ρωμέικο ισχύει το «θα σ' αφήσω να πεις τη μαλακία σου, αφού μ' αφήνεις κι εσύ να πω τη δικιά μου». Κι έτσι ΟΛΕΣ οι ελληνικές μαλακίες πιάνονται αγκαζέ και στήνουν χορό, μέχρι που ψηφίστηκε ο ηγέτης τής Αλεπότρυπας και με «ζουρνάδες και νταούλια» σέρνεται η χώρα ντουγρού στον ζυγό, για ν' αποφύγει τάχα μου-τάχα μου τον γκρεμό! Παπαρολογούντες και περιαυτολογούντες οι Έλληνες, ΑΦΟΥ πρώτα σκύψουνε, μετά θα ξυπνήσουνε, για να πούνε ΞΑΝΑ το μυθικό: «τί έγινε ρε παιδιά;» Γιατί οι Έλληνες είναι σαν την ελληνίδα γκόμενα: Εκείνη ποτέ δεν κάνει τίποτα, ποτέ δεν φταίει σε τίποτα αλλά όλα «γίνονται» ξαφνικά κι από μόνα τους, από άλλους και εναντίον της – εκείνη αθώα παιδούλα, δημιουργική τσαχπινούλα, ασαφής πονηρούλα προφασίζεται κι υποδύεται την έκπληκτη και ανίδεη, την επαναστάτρια και ευαίσθητη, την Ιμπαρούρι των «κόκκινων γραμμών» και την Μάϊνχοφ των «μισθών και συντάξεων». Την στιγμή μάλιστα που άπαντες γνωρίζουν ότι ο Ελληνικός Εμφύλιος δεν έχει τελειώσει ποτέ, ο δε επόμενος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει από καιρού κηρυχθεί προ των πυλών ημών κι ενώ ο Αννίβας αθρόως καταγράφεται, ο Σκιπίωνας ακόμη αναζητείται. (Κι έχει μείνει μόνο του ένα παιδάκι ροδαλό να τρέχει δεξιά-αριστερά χαμογελαστό, να βγάζει έρπη στις παρθενικές του δεκαεπτάωρες διαπραγματεύσεις και να φωνάζει για βοήθεια έναν εσμό θεωρητικών «αριστερών» που ως αποκλειστικό οπλισμό έχουν από προβληματικά «πόθεν έσχες» μέχρι «38 ακίνητα» αδήλωτα, από μετριότατες τριτοβάθμιες περγαμηνές έως μηδαμινές επαγγελματικές γνώσεις, από παλαιοπολιτικάντικες ψευτομαγκιές ως κοτζαμπάσικες φορολογικές «ελαφρύνσεις».

Τελικά; Ο Έλληνας, ν' αυτοκτονήσει θέλει μωρέ και δεν τον αφήνουν οι Ευρωπαίοι. Ο Έλληνας, να τα κάνει όλα μπουρδέλο θέλει μωρέ και δεν τον αφήνουν οι σιωνιστές οι τζιχαντιστές, ο Σόρος κι ο Σώρρας, η Μέρκελ κι η Φώφη. Ο Έλληνας ΑΥΤΟΣ έχει κλείσει τον κύκλο του κι επειδή δεν επιθυμεί στην «επόμενή του ζωή» να περάσει, επιμένει «να πάρει μαζί του» όχι μόνο την περιώνυμη κατσίκα τού γείτονα, μα να ανατινάξει τον Πλανήτη ολόκληρο – έτσι για να μάθει ΑΥΤΟΣ τί θεογκόμενα είναι, τί κωλόπαιδο μπορεί να γίνει, τί άξιος απόγονος Αλκιβιάδη και Εφιάλτη, Κωλέττη Νενέκου, ή Καρατζαφέρη Λεβέντη και Μπέου Ψινάκη ψηφοφόρος πανάξιος είναι ΑΥΤΟΣ. Το οινόπνευμα και τα ψυχοφάρμακα (π.χ.), οι εκτρώσεις και η υπογεννητικότητα (π.χ.), η ανοχή τής παρανομίας και η βαθιά θεσμοθετημένη διαπλοκή (καθόλου π.χ.) στηρίζονται στην δυσλεκτική λογοδιάρροια, στην προς τον δίπλα εχθρότητα, στην προς τους άλλους αντιπαλότητα, στην προς τους ξένους πειρατεία. Γι' αυτό οι σημερινοί Έλληνες εν καιρώ Χλίδας υπηρέτες των τουριστών να γίνουνε διάλεξαν και τώρα, εν καιρώ Κρίσης, διαλέγουν να γίνουν – και πάλι – υπηρέτες των προσφύγων και μεταναστών αυτή την φορά, (αφού θα δημιουργηθούν βεβαίως-βεβαίως πολλές, καινούργιες και δημοσιοπληρωμένες θέσεις εργασίας). Τελεία και πάπαλα, and I rest this not-case-of-mine here.