(27 ΦΕΒ 21)

Ο Μέγιστος Κύριος, μπριλλάντε Άνθρωπος και σιωπηλός Καλλιτέχνης Γιώργος Σιούντας σήμερα απεβίωσε.

Κι αν άφησε το διάδοχό του «Πατ-pack» απαρηγόρητο κι ορφανό, εμένα με άφησε έρημο μόνο.

Αν το μπαρ au Revoir είναι το δεύτερο «σπίτι» μου – αφού «πρώτο μου» είναι η σπηλιά μου – ο Γιώργος Σιούντας ως δεύτερος πατέρας μου ήτανε, μη έχοντας καμμιά σχέση μ' εμένα.

Κι από την στιγμή που ως Consigliere στο βιβλίο μου «τα τρία μι» στέφθηκε, έλαβε ακόμη μία θέση στης Τέχνης το πάνθεον, πλέον εκείνης τού χρωστήρα που κραταιώς αυτός διακονούσε.

Τώρα δεν είναι ώρα για θρήνους όμως: είναι για ποτό και χαρά, κουβέντα και γέλια, κοστούμια αποκλειστικώς-σταυρωτά, μανικεττόκουμπα και γραβάττες, ποτάμια whisky και ντουμάνια από Marlboro.

---

Με την αναχώρηση τού Γιώργου Σιούντα, για μένα, κλείνει οριστικά ένας ολόκληρος κόσμος. Μου. Εκείνος τής νιότης κι ωριμότητάς μου, εκείνος τού μοναδικού «Εναντίον ποίου» και άπαιχτου «Υπέρ ποιού» – ξέρει Εκείνος.

Ορφανός και ελεύθερος πλέον εισέρχομαι στα τελευταία μου γηρατειά, κρατώντας εκείνου το στωικό, περιπαικτικό και σοφό του χαμόγελο. Αδέσμευτος κι άκληρος πλέον εξέρχομαι στα πρώτα τα νειάτα μου, κρατώντας εκείνου το παιδικό, άτακτο κι αθώο του γέλιο.

Αναπαύσου εν ειρήνη Γιώργο Σιούντα Μοναδικέ, Μονάκριβε, Μονάστερε Άντρα. Οι δικές μας – και δική σου – ψυχές σε ακολουθούν σταθερά κραταιά φλογερά, ισοβίως και αιωνίως.

Τώρα πια θα ζεις Συ μέσα από Μας κι ετούτο το Δώρο και Θαύμα Ζωής είναι.

(ΥΓ: η φωτογραφία ΑΥΤΗ - δια χειρός Γιώργου Μαχιά - είναι απ' την ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά που ο Γιώργος ήλθε στ' au Revoir, κάθισε λίγο και ήπιε ελάχιστα. Σηκώθηκε αργά, μάς χαιρέτησε όλους βουβά και έφυγε πλέον για πάντα.)