(Μόλις είδα το trailer τής ταινίας ΤΗΕ MULE, 06 ΓΕΝ 19)

Όπου εκεί λέει ο επικός Clint Eastwood: "For all it is worth, I'm sorry for everything. I don't deserve forgiveness." "Έτσι είναι" λέω κι εγώ ο σαλός, άρτι αποφοιτήσας απ' "τα τρία μι".

Το παιδί ρε θα δώσει συγχώρεση τού γονιού που δεν κοτά, δεν μπορεί, δεν θέλει εκείνος; Δεν τολμούν οι γονείς, δεν αντέχουνε να ξεγυμνωθούν απ' τον κοινωνικά κι απολαυστικά εντεταλμένο ρόλο τους και συγγνώμη ΑΥΤΟΙ να ζητήσουνε πρώτοι και πρέπει να εξευτελιστεί, να εξανδραποδιστεί και να «φονευθεί» τελικώς το παιδί, για να τούς ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΙ στο τέλος εκείνο;

Εμ βέβαια: αφού ο καλός και αγνός πατερούλης (εμένα μού λες;) έχει τής ψωλής του τον χαβά και η άμωμος και αγία μανούλα (εμένα μού κλαις;) έχει τού μουνιού της τον νταλγκά – ποιός μένει για να μαζέψει να μπαλώσει και να σώσει κάπως-κάποτε με αίμα και δάκρυα, πόνο και βλέννα την στοιχειώδη ανθρώπινη αξιοπρέπεια, υγεία, ευτυχία;

Αμ ΤΩΡΑ ευχαριστώ την Μαρία που με προχώρησε, αφού εκείνη δεν στάθηκε ταπεινή-τυχερή-δυνατή, συγγνώμη να μού ζητήσει εξ ονόματος Χαλανδριού κι Αμοργού, αχρείων Εξαρχείων και Χολαργού ληθαργού. Ας είναι: εγώ ζωή και πορεία τής έδωσα, εκείνη με πέταξε το τσουλί Συμπληγάδων και Σειρήνων ανάμεσα, σκότους συγγραφικού κι υπαρξιακού πανικού, μα Ντανικού οργασμού και έκλαμψη Φώτου.

Τώρα πια ξέρω, (γιατί κιόλας το ξέχασα): ΕΣΥ Ντανούλη μικρούλη τιτάνα μου ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ θα τού-τής-τούς δώσεις. Δεν μπορούσε ο δύστυχος ο μπαμπάς, δεν τολμούσε η άμοιρη η μανούλα, σκλαβάκια τα ζευγαράκια σταθήκαν και στήθηκαν, να κουτσοπορευτούν τα καημένα. Και άπαξ το αληθινό και ελεύθερο ΠΑΙΔΙ γλυτώσει, παλέψει σωθεί αρθεί και λυτρώσει τούς ψεύτικους και στημένους ΓΟΝΕΙΣ – τότε ανθίζει η Κόλαση επί γης και ο Παράδεισος περιττεύει.

520 σελίδες πριν (το βιβλίο) και 63 χρόνια μετά (ο συγγραφέας) – ουδένα κοινό έχουνε με τον Eastwood ή το Hollywood, το αφήγημα των καιρών ή το έγκλημα των γονιών. Το αλάτι είναι το ίδιο πολύτιμο με το νερό και το νερό μπορεί να σε πνίξει, δίχως αυτό: απλώς με το αλάτι σε κάνουν «αλίπαστο» γονείς συγγενείς, φίλοι και θαυμαστές, γκόμενες πεθερές – να σε θυμούνται να σ' αποφεύγουνε, να ξεχνούν να σε συναντούνε.

Τί χαρά πιά! Ήλιος και χιόνι – μια αγκαλιά, των φύλλων το θρόϊσμα, τού γάτου ρονρόνισμα, ο ήχος των πλήκτρων. Προσοχή, θα το πω: το πιο αφροδισιακό και ερωτικό, καυλωτικό πορνικό, οργασμικό παραναλωματικό sex είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ, ΤΕΛΙΚΗ κι ΟΛΙΚΗ ΣΥΓΓΝΩΜΗ. Γιατί δεν παράγει παιδιά, δεν σπρώχνει συμφέροντα, δεν σκοτώνει κορμιά. Δίδεται μετρητοίς-προκαταβολικά, αδέσμευτα κι ειλικρινά και δεν ζητά τίποτα πίσω να πάρει.

Γι' ΑΥΤΟ πεθαίνουνε ασυγχώρητοι οι γονείς: γιατί δεν σηκώσαν ούτε ένα λεπτό το τσερβέλο τους απ' τής Κοινωνίας την εντολή, να ομφαλοσκοπήσουνε το παιδί τους κατάματα και κατάκαρδα και ΤΟΥΤΟ οδηγό και μπροστάρη τους να το κάνουνε, δάσκαλο χορηγό τους, σωτήρα φανό τους. Κι από συστημική ενοχή και προσωπική εντροπή οι γονείς στο τέλος το καταστρέφουν φονεύουνε, το θάβουνε και μασουλάν κόλλυβα, το ξεχνάν και πάνε μετά να ψηφίσουνε, στο εξοχικό τις γλάστρες τους να ποτίσουνε, ν' αγκαλιαστούνε ν' απαλλαγούν απ' το αισχρό και ανίερο, μα διαρκές κι απαθές έγκλημα που συνεχίζουν να κάνουνε τούτοι. Τυφλοί και αμέριμνοι, επηρμένοι υπάλληλοι κι αφεντικά τάφων, τσόλια χειροκροτούμενα, συνταξιοδοτημένα φαντάσματα, δακτυλοδεικτούμενα-πετυχημένα-τιμημένα δρεπάνια.

(Και πού να δω, προσεχώς, και την ταινία ολόκληρη!)

---

(Χτες είδα την ταινία THE MULE, a.k.a. «Το βαποράκι», 08 ΓΕΝ 19)

(Κι ευτυχώς που δεν είμαι Τιμογιαννάκης ή Κουτσογιαννόπουλος, Μπακογιαννόπουλος ή Ραφαηλίδης – αυτοί είναι τα καλά τα παιδιά, τα φραγκωμένα τα διαπλεγμένα.) Η ταινία ήτανε άνιση, μέτρια, με σουρωμένη δράση στο πρώτο μέρος της και στραγγισμένο συναίσθημα στο δεύτερο και βαρύ της. Ο Ήστγουντ με στενοχώρησε, καθώς έπαιξε «κασέτα» το sequel τού πρωτότυπου και μοναδικού "Grand Torino" – μόνο που δεν έφτυνε, δεν έβριζε και δεν ράτσιζε [sic].

Σωστά καμπούρης απ' τα χρόνια και τα εγκλήματά του ως γονιός (ξαναδιάβασε προηγούμενο κείμενο) πηγαινοερχόταν σ' ένα ασθενές, ανισοτσιχλωμένο και μπάζον σενάριο, που περιοριζόταν σ' εξάρσεις αλλεπάλληλες αστυνομικής και οικογενειακής δράσης. (Ποιός είπε ότι από γαμάτα σενάρια – άσε δε καλά – πάσχουν μόνο οι ελληνικές ταινιούλες, που απλώς τηλεόπληκτες φούσκες και διαφημιστικό αφρό αριστερής απολέπισης κάνουνε;) Κόπιασε ρε Κλιντ εντώ στο Ελλάντα μας, μπες στο πρώτο σπιτάκι/παλάτι/τσαρδάκι που στην στρατούλα σου συ θα βρεις, κι αν δεν γυρίσεις στο Hollywood και στην Malpasso σου με διακόσια σενάρια διαφορετικά, καψερά-κλαψερά, συντριπτικά κι ανατρεπτικά να ανατινάξεις το παγκόσμιο box-office – να 'ρθεις στην Κυψέλη επίτιμο δημότη εσένα να κάνουμε, να κόψεις με τον Καμινάκο κορδέλλα εγκαίνιων στην Δημοτική Αγορά φίνα, τίγκα στην γκαζέλλα αραπίνα!

Στα "ΠΡΟΣΕΧΩΣ" στην ΑΕΛΛΩ είδα μάλιστα και το «απέναντι» απαύγασμα τής 7ης Τέχνης σε trailer, ενός κάποιου δύστυχου Ζαπατίνα και μερικών άτυχων Τσαλταμπάση και Παπουτσάκη που τρέχαν αδερφοκράζοντας και χαζοσειόντανε υποδυόμενοι τούς θεούς τού Μελιές και τις θεραπαινίδες των Λυμιέρ. (Κάτι τέτοιες αηδίες πανάκριβες σιάξανε μάγκα τον Νίκο Ζερβό και cult-figure στήσανε τον Νίκο Τριανταφυλλίδη! Εδώ βέβαια θα μού πείτε ότι ανέβηκε στο θέατρο η «Νίκη» τού Χωμενίδη με την γυναικάρα και ηθοποιάρα κυρία Φιλαρέτη Κομνηνού – a very close-second of θεά Αλεξάνδρα Λαδικού – και τον άμπαλο πολυσυλλεκτικό μαϊντανό Στέλιο Μάϊνα, και θα κάτσω εγώ να σεκλετιστώ; Σήκω κι εσύ βρε Αύγουστε Κορτώ, να μας ανεβάσεις κι εσύ την «Κατερίνα» σου, να τηνε παίξει η Τζένη Μπότση-σε-Μάρθα Βούρτση, να μην κυκλοφορήσει άνθρωπος στα Εξάρχεια να σ' απολαύσει εσένα με την τσίμπλα στο μάτι και την πυτζάμα στους αστραγάλους!)

Πώς το 'χε πει η Mae West; "When I'm good, I'm bad and when I'm bad, I am the best." Anyway, που 'λεγε και η θείτσα μου – εμένα το θέμα μου ήταν οι αργά-μετανοημένοι και σιγανομουνίτσες «γονείς», μα επειδή το κεφάλαιο το εξάντλησα ΕΝΤΕΛΩΣ στο «τα τρία μι», σπάω πλάκα με τον ξεφωνημένο πόνο και τα πεταμένα εκατομμύρια. (Δολλάρια.) Τί να πω, απ' αυτά που ήδη από ετών και αιώνων εγώ έχω γράψει και ουδείς έχει διαβάσει; Χαχαχα, γελώ πια και φωνάζω τον γάτο μίστερ Κοχί, το γράψιμο τούτος να συνεχίσει – έχω "πλάτη-δικέφαλους-κοιλιακούς" απόψε.

Επειδή πάντοτε υπήρξα «σοβαρός» κι εννοούσα – όσο ζούσα, ιδίως όταν υπέφερα – αυτά που έλεγα κι έγραφα, διαλέγω όποτε εγώ το επιθυμώ, να ξεκαρδίζομαι με των άλλων τα μεγαλεία τής πίπας και τις τραγωδίες τής φίφας. «Μικροί και μεγάλοι στο καφενείο» το ρωμέϊκο-μπέϊκο ανέκαθεν ήσαντε κι αλληλοπιανοκωλόσαντε, εαυτοτσιμπουκομαδιόσαντε και στο τέλος σπινάρανε να ψηφίσουνε Τσίπρα και Γιάνη, όπως τώρα θα ψηφίσουνε γοερά Γερουλάνο και Μπακογιάννη, μη γίνει καμμιά μαλακίτσα κι αλλάξει τίποτα στην ντάγκλα τού γραικοοντά και δεν γίνει – μετά Παπούλια και Πάκη – ο... Καραμανλάκος, πρόεδρος τής επομένης ξεσκισμένης Δημοκρατίας! (Άχου τά μου μωρέ τα τσικό, τί τραβάνε άμα ψηφίζουν, ό,τι τούς πούνε.)

Τόσα χρόνια έγραφα-δάγκωνα, κάποιους τούς απογείωνα κι άλλους τούς αποτελείωνα – επέστη πια ο καιρός που δεν ασχολούμαι πλέον. Μοναδικό κίνητρό μου είναι ν' απουσιάζω συνειδητά και μέχρι ν' αδειάσω και την «σπηλιά», χρέη γραφιά εκτελεί ο τετράποδος αλανιάρης που αρειμανίως γλείφεται τώρα δίπλα μου και δεν λέει να σβήσει το τσιγάρο του και την κάβα μου να στραγγίξει.

Επικό Hollywood – my ass. Μυθιστορήματα ελληνικά – my piss. Άμα βλέπω τον Eastwood αγγαρεία να κάνει και να πλατειάζει αλύπητα, είναι να μην τηνε «βγει» και ο Τολάκης ο Δοξιάδης, σε... «Ερασιτέχνης επαναστάτης»;! Εδώ ρε στο ΣΥΡΙΖιστάν περιπατεί εντός τού κατακλινούς [sic] άστεως ο... Κουφοντίνας, με δορυφόρο-παραστάτη το υϊκό του κοτόπουλο, περήφανο κι απλησίαστο, εκρηξιγενές κι επικίνδυνο – πού να προλάβει κι ο κοριός τής ΕΥΠ ή τα παιδιά τής Αντιτρομοκρατικής να παρακολουθούνε αυτούς ή τον άλλον τον «προστατευόμενο» κοτζάμου καθηγητή, τον "Moneyδάκη";

Α ρε ΦΩΤΟ ταλεντάρα απέθαντη, γεροντάρα ακατάβλητη και μανουριάρα αγέραστη: Ό,τι και να αρπάξει η πέννα σου, σε κιμά και σαΐτα θα το μετατρέψει, βεγγαλικό τροχιοδεικτικό και «κρότου-λάμψης» οδοντοδηκτικό θα το σχηματίσει – σιγά μην κλάσει κανείς και μ' εσένα ασχοληθεί! (Να 'στε καλά άπαντες, δεν ξέρατε από τί μ' απαλλάξατε, από ποιούς εμένα εσώσατε και μ' έχετε βγάλει σ' ετούτη την υπόγεια ταράτσα την θεάρεστη και ανθρωπολάτρα!)

Λέγω: Άμα κουράστηκε κι ο Κλιντ Ήστγουντ, άριστα έπραξα που η τελευταία ταινία που είδα εγώ ήταν το ΗΕΑΤ, με Πατσίνο και Ντενίρο στα ώριμα νειάτα τους. Άμα πήρε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος ο Μητσάκος ο Νόλλας, άριστα έπραξα που το τελευταίο βιβλίο μου «τα τρία μι» το τύπωσα πάρτη μου και το δίνω σε όποιους μού το ζητήσουνε (και κρίνω εγώ ότι κι εάν να το εκτιμήσουν θ' αντέξουν). Διότι όπως ΕΔΩ ΔΕΝ ισχύει το «δίνω εισιτήριο οκτώ ευρώ, για να θάψω τον Ήστγουντ» (σιγά μην μπορεί να θαφτεί ένας Dirty Harry, ένας Robert Kincaid), έτσι ΙΣΧΥΕΙ ΕΔΩ πως δεν δίνω δυάρα τσακιστή για να θάψω τα πλατσουρίζοντα αυτοαναφορικά πουροντελίρια τής αρζαντέ ελληνικής θηλυκοαρσενικής ημετέρας πεζογραφίας (σιγά μην κατσαρώσουν οι φαλακρές αιδοιότριχες).

Είδα την ταινία χτες κι επέστρεψα οίκαδε να κάνω σάκκο και squat, καθώς χιόνιζε έξω. Το σαμοβάρι χουρχούριζε, ο Buddy Guy γρατζούναγε και η Μόνικα – ΜΙΑ είναι Η Μόνικα αμόρφωτοι, και δεν είναι η νιαουροτραγουδιάρα τής αγαμήτου ημετέρας εναλλακτικόμητρας – είχε σπάσει τα τηλέφωνα για να μού ξεφορτώσει την υστερία της, τώρα που το τέως-αμόρε της ο αλανιάρης και φρεσκομπήχτης Κασσέλ έχει τουρλογκαστρώσει εκείνο το εξωτικό μωράκι, by the name of Τίνα Κουνάκι! (Όλα τα μαθαίνει κανείς, άμα έχει αυτοαποκλειστεί στην σπηλιά του! Γιατί μόλις αποσυρθείς, τότε είναι που πλακώνονται όλοι τους και ξεσκίζονται άπαντες να σε βρουν να σε συμβουλευθούν να σ' αρπάξουνε – μη γίνει καμμιά μαλακίτσα και γλυτώσει κανείς, και τότε τί αυτοί θ' απογίνουν «Δέκα εκατομμύρια μόνοι τους», που 'χει πει κι ο Εθνικός Λάκης;)

Άντε λοιπόν: παρακολουθείστε εσείς τον ανασχηματισμό, καμαρώστε γλωσσοδάγκα Ευκλείδη υπουργό Εξωτερικών, ψεκασμένο Καμμένο ζωσμένο το Μακεδονικό και τούς Τούρκους υποθαλάσσια να γαργαλάνε καυλιάρικα το ευαίσθητο υπογάστριο τού Καστελλορίζου. Παραγγείλτε κάνα πιτσόνι ταμάμ – μη και δεν σκοτωθεί κι άλλος ντελιβεράς – φωτογραφηθείτε στο χιονάκι τού ακάλυπτου και κοιμηθείτε αγκαλίτσα με την γιαγιούλα, μια κι ετούτη αύριο και πουρνό-πουρνό θα πάει στην Τράπεζα για την σύνταξη το εφάπαξ, τον ΕΝΦΙΑ, τον ΕΦΚΑ και τ' άλλα οχτακόσια κακά τής ελληνικής μα μπαφοστεφούς κακο-μοίρας μας!

(Am I ατέλειωτος και απέθαντος για λίγο ακόμα or what? Καλά να 'στε.)