HAGAKURE, μέρος πρώτο

---

Το HAGAΚURE το έχω διαβάσει πολλές φορές. (Η «διαθήκη» τού Yamamoto Tsunetomo, μαζί με το «Unfettered mind» τού Takuan Soho, έχουν γίνει πλέον το hipster hamburger τού corporate samurai.)

Επέλεξα όμως να ξαναδιαβάσω τί έγραψε ο Mishima Yukio γι' αυτό, και στάθηκα σε δυό του μόνο σημεία:

1/ «A samurai who is not prepared to die at any moment, will inevitably die an unbecoming death.» (Δική μου μετάφραση: «Αν δεν είσαι έτοιμος να πεθάνεις, θα πεθάνεις ανέτοιμος.»)

2/ «When one tries to be beautiful, in order to be loved, effeminacy begins.» (Δική μου μετάφραση: «Ο άντρας ξεχωρίζει απ' τα ΟΧΙ που έχει κάνει και η γυναίκα από τα ΝΑΙ που 'χει πει.»)

HAGAKURE σημαίνει «κρυμμένο ανάμεσα στα φύλλα»... κι έτσι ήταν κάποτε η ζωή. Άγνωστη μαγική, κρυπτή και μαγευτική, ερωτικά φονική και νομοτελειακά εξαγνιστική. Μέχρι που οι «Αγορές», με τσαμπουκά τελάλη και κριό κανονιών τον αρχιπλοίαρχο Perry το 1853, ξεπαρθένεψαν την Nippon, γιουσουφοποίησαν τον shogun και πιάσαν ισόβια πελατάκια αυτούς που είχανε σιχαθεί την «αυθαιρεσία και προστασία» των samurai.

Βιβλία σαν κι αυτό, μόνο ως γραφικά και αστεία διαβάζονται σήμερα. Άλλες εποχές άλλα ήθη, άλλες ψυχές άλλοι άνθρωποι. Ξαναστέκομαι στις δυό ανωτέρω αυτές φράσεις, διευρύνοντάς τις μάλιστα:

1/ Ο θάνατος έχει γίνει απευκταίος κι αισχρός, μαρτυρικός εξευτελιστικός, τυραννικός τρομερός. Κι όσο πιο πολύ κρατήσει το τέλος σου, τόσο πιο γρήγορα στον λάκκο εσένα θα χώσουν. (Και θα σε φτύσουνε από πάνω του, αφού δεν τολμούν επιδεικτικώς να σε χέσουν.)

2/ Η ομορφιά έχει γίνει trans υπόθεση. Οι γυναίκες, αντί για γλώσσα πέος βγάζουνε απ' το στόμα τους και οι άνδρες, αντί για αντίδραση πέος βάζουν στο κόλον τους - ποιός είπε ότι η Ισότητα δεν είναι Τhe Great Equalizer πάντων;

Επειδή όλα ακούγονται, έχουνε μπερδευτεί όλοι. Επειδή άπαντες ξέρουνε, έχουν ξεραθεί και τα φύλλα. Επειδή Σκότος έχει επιπέσει παχύ, το Φως έχει στήσει Ανώνυμη Εταιρεία.

O Yamamoto μοναχός έγινε, αφού δεν τού επετράπη ν' αυτοκτονήσει. Ο Mishima με seppuku αυτοκτόνησε, προσπαθώντας με το αίμα του ν' αναβιώσει το HAGAKURE. Αν «η ηθική τού samurai είναι η πολιτική επιστήμη τής καρδιάς», η ηθική των ανθρώπων έκανε την καρδιά πολιτική επιστήμη.

Και τα «κρυμμένα φύλλα», μπετά εμφανή.

HAGAKURE, μέρος δεύτερο

---

Είπε ο Yamamoto Tsunetomo: «Οι νέοι άνδρες σήμερα είναι γυναικωτοί. Η εποχή τούτη θεωρεί ως σωστούς τούς ευχάριστους, τους χαρούμενους, τους συναινετικούς – έτσι όλα έχουν γίνει παθητικά και η ισχυρή αποφασιστικότητα δεν εκτιμάται πια.»

Λέω ο σαλός εγώ: «Οι νέοι άνδρες σήμερα είναι προϊόντα εξωτερικά-ισχυρού μπαμπά και εσωτερικά-ισχυρής μαμάς. Τούτο το αναπαλλοτρίωτο κι ατελείωτο 'δίπορτο' τούς έχει κάνει συμβιβαστικούς κι υπολογιστές, υποχωρητικούς κι οππορτουνιστές, διαλλακτικούς και σταρχιδιστές, διαπραγματευτικούς και παιδοσυνταξιούχους - με μια λέξη αξιαγάπητους, σε όλους κι απ' όλους.»

(Χμμμ, not my taste of their SUNTORY whisky.)

Είμαι ταπεινά ευτυχής που «τα τρία μι» έχω γράψει. Γιατί εκεί μέσα παλεύει ένα θεόρατο κι ασυμμάζευτο, σαλταρισμένο κι ατρόμητο θηλυκό, με δεκάδες σκιώδη και στημένα αντράκια. Και χάνεται τελικά απ' αυτά, όπως χάθηκε κι ο Saigo Takamori στην μάχη τής Shiroyama το 1877, από χιλιάδες κακιασμένα στρατιωτάκια. Με daddy-o τον μωρό αυτοκράτορα Meiji και μουνομανίτσα την ολιγαρχική Genro.

(Χμμμ, not their taste of my κυψελιώτικο τσίπουρο.)

Ας είναι – γιατί έτσι είναι, αφού έτσι είναι.

Το HAGAKURE τού κάποτε, ADVOCATE-έξω και LIFO-μέσα έγινε. Ο Yamamoto Tsunetomo τού χτες, Milo Yiannopoulos-έξω καιΕλένη Αυλωνίτου-μέσα παρενεδύθη.

Σφίγγω τα δόντια μου να μην κλάψω όταν κοιτώ κάτι αγόρια με τσιμπουκλούδικο piercing στην γλώσσα και κάτι κορίτσια με τσαμπουκαλίδικο branding στην συμπεριφορά. Εγώ την ζωή μου την έζησα και τέκνα δεν έχω, τους γονείς μου έχω θάψει από καιρό και τους ήρωες που με έφεραν έως εδώ, έχω τιμήσει κι αποστρατεύσει.

Κι όταν βρέχει στην φυλλωμένη τής σπηλιάς μου αυλή και δεν βρίσκομαι γονατιστός καθιστός, διαβάζω okuden κείμενα κι ονειρεύομαι πως γίνομαι γάτος αδιάφορος, ένα κοτσύφι βαρύτονο, μια μύραινα κούκλα. Να κοιμάμαι να γλύφομαι, να τραγουδώ να πετώ, να τρομάζω να διασκεδάζω.

(Χμμμ, πόσο όμορφη-ξένοιαστη-τρυφερή είναι η ζωή, όταν ανταλλάσσεις τα χάρτινα φύλλα βιβλίου σου με τα σπαρταριστά ζώα τής φύσης!)