Λίγοι τον γνωρίζουν. (Δεν υπάρχει «δημοσιότης» – πόσω μάλλον καλή – για αισχρούς και δεδηλωμένους, τολμηρούς κι ανυποχώρητους πορνογράφους.)

Όμως υπάρχει ΠΑΝΤΑ η ΑΛΛΗ πλευρά τού ΚΑΘΕ νομίσματος, (όπου «νόμισμα» είναι 1/ το ανταλλακτικό συνάλλαγμα και 2/ το τί νομίζει και σκέπτεται ο καθένας).

---

Ο Larry Flynt πάλεψε και τσακώθηκε, μηνύθηκε και ηττήθηκε, πυροβολήθηκε κι επικράτησε – όσο ελάχιστοι άλλοι. Και από ΚΑΝΕΝΑΝ αναγνωρίστηκε, γιατί άπαντες ήτανε απασχολημένοι να «τονε παίζουνε» συνεχώς και να στάζουνε διαρκώς – όχι μόνο μ' αυτά που φωτογράφιζε, μα μ' αυτό που εκπροσωπούσε.

In just three words, "FREΕDOM of SPEECH" κι αγγλιστί, για την "Λόγου Ελευθερία".

Όταν ο Χιού Χέφνερ – άλλη ΜΕΓΑΛΗ μορφή – ήθελε να μπει στα σαλόνια κι ο Μπομπ Γκουτσιόνε ήθελε να χωθεί στα αλώνια, ο σχωρεθείς-χθες-11.02.21 Λάρρυ Φλυντ κυλιότανε στα παχνιά και τις λάσπες, στα μπουρδέλλα στις λέσχες, σε ντενεκέδες πανβρώμικων και υγρών στενών και σε κελλιά όπου αλλυχτούσε το ανθρώπινο ζωϊκό ένστικτο σκέτο.

Kάτι ΠΟΛΥ σημαντικό: ο Λάρρυ Φληντ διαφώνησε σθεναρά και δήλωσε ότι δεν επιθυμεί την εκτέλεση τού εκτελεστή του! Που τελικά εκτελέστηκε, όχι γιατί τον κάθισε στην αναπηρική καρέκλα αυτόν, αλλά γιατί serial-killer ήταν...

Φίλοι και φίλοι λοιπόν, μην τρέξετε στα ΝΕΑ στην LIFO, στον ΑΝΤ1 στον ΣΚΑΙ. Μην τηλεφωνήσετε στην ΓΣΕΕ ή στην ΜΟΤΟΕ, στην αντιπροσωπεία ή στα κομματικά γραφεία, στην Αρχιεπισκοπή ή στο ΚΚΕ. Στην Αμερική ρε πάρτε τηλέφωνο, εκεί όπου ένας απλός-ρυπαρός μα αρχιδάτος-πολεμικός Λάρρυ Φλυντ, μέσω «εκμετάλλευσης» τού γυναικείου κορμιού και «επικράτησης» τού ανδρικού οργασμού, αμύνθηκε και τελικώς πέθανε... για ΑΥΤΟ ακριβώς που το κοτέτσι το γραικό αγωνίζεται να μην φτάσει. Και ακουμπήσει. Και τολμήσει. Κι ανοίξει.

Το παράθυρο για το φως.

Που περνά μέσα από το σκοτάδι τής σάρκας.

R.I.P. Larry.

(And in what it concerns ME, thank YOU for every single one of our sperm-drops. And male-tsunamis.)