Εγώ στην ζωή μου μιά γάτα απόκτησα και δυό όρχεις έφτιαξα, τρεις γυναίκες έζησα και τέσσερα βιβλία έγραψα. Και λέγω τα κάτωθι σε δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο γιατί – εδώ πού 'φτασα σήμερα – όχι-μόνο κι ευτυχώς-επιτέλους δεν έχω γυναίκα/δουλειά/παιδιά, αλλά ένας χαμένος τίποτας κι απολωλώς άδειος είμαι.

Οπότε:

Έχετε σκεφτεί εσείς οι άντρες έξω-εκεί ότι για τις γυναίκες κάθεστε και «πούτσα» χοντρή τρώτε; Δουλεύετε χτίζετε, καψουρεύεστε σκοτωνόσαστε, τις παντρεύεστε τσακωνόσαστε, γαμιόσαστε και βαριόσαστε, και πεθαίνετε μόνοι στο τέλος;!

Διότι οι μόνοι που γυναίκα δεν έχουνε είναι οι μοναχοί, (γι' αυτό το κινητό τού Θεού τούτοι έχουν). Όλοι οι υπόλοιποι που γυναίκα διαθέτουνε, πίσω της τρέχουνε και συγκεκριμένα πίσω από μια τρύπα (στην καλύτερη), πίσω από τρεις τρύπες (στην χειρότερη). Υπάρχουν όμως και κάποιοι λίγοι ημίθεοι, ελάχιστοι εργένηδες κι ορκισμένα μπακούρια που τούς μποντισάττβας υποδύονται και τούτο διδάσκουν:

Αυτοί μόνοι έχουν αντιληφθεί ότι «η τρύπα» είναι η Πύλη προς τον Θεό – μόνο που δεν πρέπει να την περάσεις! (Κι επειδή ούτε τούτοι το αντέχουν αυτό, πέφτουν στα ζάρια στον τζόγο, στην πρέζα στο αλκοόλ, στα φράγκα στην εξουσία.)

Ο άντρας χωρίς την γυναίκα μπορεί, αλλά δεν θέλει γιατί τον κάνανε κότα. Η γυναίκα δίχως τον άντρα δεν δύναται, γι' αυτό τονε θέλει αυτή και γι' αυτό τηνε κάνανε κλώσσα. Ο άντρας θέλει κολλητήρια και κολλητάρια, συντρόφια και παλληκάρια, τρελλούς και σοφούς ενώ η γυναίκα θέλει κοτόπουλα και παιδόπουλα, υπαλλήλους κουβαλητές κι αφεντικά-εξοδατραβοδιώχτες.

«Πέσατε θύματα αδέλφια εσείς» είναι το πρέπον συλλυπητήριο κοντάκιο, αν αρνείστε να δείτε ότι η Οικογενειούλα που στήσατε είναι ο νεροκουβαλητής και ο μπετατζής τής Κοινωνιούλας που οι γυναικούλες σάς επροστάξαν. (Και σαν να μην τούς έφτασε των καπάτσων των θηλυκών ο μπιντές-spa τής Οικογένειας, θέλουνε να τον μεταφέρουν αυτούσιο και στην πισίνα-ΧΥΤΑ τής Κοινωνίας!)

---

Είχα ένα μαγκάκι-πουτσάκι-μαλακισμενάκι γνωστό κάποτε, που βεργολυγιαζόταν-αυνανιζόταν-κοκκορευότανε τί άντρακλας και παίδαρος, και μπήχτης και γκαζερός, και γνώστης και άρχοντας, και πρωταθλητής και γυναικοσφαλιαριστής είναι. Και μόλις τον εγνώρισα καλά κι απ' την άλλη πλευρά, είδα ότι ήταν μαντρωμένος φυλακισμένος, αιχμάλωτος αλυσοδεμένος, παλουκωμένος και αρμεγόμενος από όχι-μιά, όχι-δυό, όχι τρεις, όχι τέσσερις, όχι πέντε αλλά από έξι γυναίκες! (Βαστήξτε σεις τον λογαριασμό: χειριστική αδελφή και μαμμά ευνουχιστική, δυό γυναίκες κρύες χωρισμένες και αδιάφορες μακριά, κι από δυό κουκλίτσες φλογούλες κορούλες ρε ο φονεύς γυναικώνε ρε τούτος!)

Μην το κουράζω, μην σάς κουράζω, μην κουράζομαι εγώ προπαντός.

Άπαξ και βλέπω πλέον – μέσω των ευλογημένων μου γηρατειών – τον θάνατο ολόφατσα και μπροστά μου, κι αφού γλύτωσα από γυναίκας αιδοιοπαγίδα, οικογένειας φυλακή και κοινωνίας μαντρί, τώρα μόνο μπορώ να πω τούτα. Ευθέως κι ειλικρινώς, γενναίως και ευθαρσώς, «με τιμή και ευθύνη» καταπώς κήρυξε ο Δημήτρης Χατζής, όσο κι αν δεν αρέσουνε τούτα. (Χα! Νά και κάτι καλό, άμα άγνωστος είσαι: μπορείς να πεις ελεύθερα και αδέσμευτα ό,τι θες, κι ό,τι κι αν σού απαντήσουν οι «γνωστοί ύποπτοι, στημένοι και ταπωμένοι» – πώς το λέει ο παλιός φίλος μου Dennis Dafnis; «Θα 'ρθουνε κούτσα-κούτσα, να μου κλάσουνε την μπούτσα»!)

Το κλείνω πανηγυρικά κι επιγραμματικά, για να μη μείνει ουδεμία αμφιβολία:

Η γυναίκα είναι η Πρώτη και Τελευταία Πύλη Ναού, που δεν πρέπει όμως να την περάσεις. Γιατί άμα την περάσεις και μπεις μέσα της – κόλλησες έμεινες, έκατσες σε στραγγίξανε, προσεχώς θα πεθάνεις μέχρι να μετενσαρκωθείς. Εάν όμως μπροστά της και σε σωστή απόσταση συ σταθείς, πέσεις στα γόνατα την προσκυνήσεις και την λατρέψεις, τότε μόνο θα λυτρωθείς και θ' αναστηθείς.

Θα το ξαναπώ και απλά, λαϊκά, «να το καταλάβουν οι τηλεθεατές μας»:

Η γυναίκα δεν είναι εκκλησία, ούτε μπουρδέλλο. Η γυναίκα είναι βωμός όχι πρωκτός, η γυναίκα είναι ναός ουχί ουρανός, η γυναίκα είναι Παναθήναια όχι Δελφινάριο, η γυναίκα είναι εντολή κι αποστολή όχι. Ποίοι τον «Άγνωστο Στρατιώτη» φυλούν; Οι λυγερόκορμοι και ακίνητοι εύζωνοι – όχι βατραχάνθρωποι ούτε καταδρομείς, όχι επιτελικοί ούτε καραβανάδες. Ποίοι «τω Αγνώστω Θεώ» ευλογούν; Οι απισχνασμένοι και πανβρώμικοι μοναχοί – όχι μητροπολιτάδες και γκουρού, ούτε αγορασμένοι πολιτικάντηδες ή διαπλεγμένοι πανεπιστημιακοί.

Όπου απουσιάζει η γυνή, προχωράει ο άνδρας. Και όπου ο μίστερ γκράντε πεόπουλος έχει κολλήσει – κοιτάξτε λιγάκι τριγύρω του: γιουβέτσι μυρίζει, παιδάκια τιτιβίζουνε, σουτιενοκυλόττες στεγνώνουνε στο σχοινί, γραμμάτια ντανιάζονται στο συρτάρι κι η τηλεόραση μπαρμπαλά για επιτεύγματα «φεμινιστριγγλών» και καρριέρες ΛΟΑΤΚΙ+ ψυχών λαλημένων.

Άντε, να 'στε καλά και καλό σας κουράγιο.