Στην οδό Μητροπόλεως, στο Σύνταγμα, σε ένα υπόγειο νυκτερινό κέντρο, (που αν θυμάμαι καλά, σχεδόν-πενήντα χρόνια μετά, λεγότανε Elysé): εκεί ξεχειλίζανε πέτα και γιακάδες, φωνάρες και κορμάρες, σουηδέζες τουρίστριες και καμάκια περιστεριώτικα. Μικρό μαγαζί, μπουζούκια σε άτεχνη διαπασών, γκαρσόνια με επίτιμο μέλος τον Μάκη Δεμίρη, μέχρι κι ο... Τόνυ Μαντάς με την "essemplare unico" DE TOMASO Panthera του μάς καταδέχτηκε ένα βράδυ.

Τότε ασκούμουν στο Tae Kwon Do, στον πλακιώτικο ναό τού Σταμάτη Κάσση. Δεν έπινα-δεν κάπνιζα-κρέας δεν έτρωγα, αγαπούσα ΜΙΑ γυναίκα, καβαλλούσα ΜΙΑ μοτοσυκλέττα και έκανα ΜΙΑ δουλειά. Άκουγα μόνο Socrates κι Εξαδάκτυλο, Keef Hartley και B.B. King και η Νομική μού φαινότανε βαρετή, οι φοιτητικές παρατάξεις πεοπτωτικές και η Μεταπολίτευση, στίβος ψευδοαριστερών, προαλειφόμενων στην διαπλοκή και τον χρηματισμό – δεν συνεχίζω.

Και όμως.

Ο Γιώργος Κοινούσης, με το χαμόγελο-γκαραζόπορτα, το μαλλί-λασπωτήρα, το πουκάμισο-ψυχεδέλεια, τις καμπάνες-Εσφιγμένου, τα τακούνια-κόθορνους και τις ζώνες-κήλης εγκύου έλαμπε άστραφτε, δύναμη έδινε και πάουερ έβγαζε, ήταν Ωραίος. Ξένοιαστος πρόσχαρος, ακομπλεξάριστος ισχυρός, χαριτωμένος και σοβαρός, καλλιτέχνης ταγμένος σαν τον Κώστα Καφάση και τραγουδιστής θεσμικός σαν τον Κώστα Καρουσάκη σήκωνε στον αέρα ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΟΛΟ το μαγαζί έως τα χαράματα και το έβγαζε «καροτσάκι» στην πλατεία Συντάγματος, να μάς βλέπουνε κουδουνισμένους και ευτυχείς οι οδοκαθαριστές, οι μπάτσοι και οι πουτάνες.

---

Όχι ρε, "THOSE were NOT the days" μωρέ, όχι. Φάτε σείς κάναν Στάθη Δρογώση, κλάφτε εσείς κάναν Mad Clip, ακούστε εσείς κάναν Sin Boy. Λατρέψτε εσείς καμμιά Sugaspank!, νιαουρίστε εσείς καμμιά Nalyssa Green, φτερνιστείτε εσείς με καμμιά Μόνικα. Ό,τι και να κάνετε βρε, ενέργεια και πάθος, «γέλιο και χαρά» – που λένε και οι μετεξεταστέες σαραντάρες – καύλα αβέρτη και ρεύση σπάταλη σήμερα δεν υπάρχουν. Φιλάκια φασώματα και φατσούλες, μπαλαμουτάκια σχεσούλες τηλεφωνάκια – όλα είναι ουδέτερα, υγιεινά, δικαιωματικά.

Τότε άπαντα ήταν υπόθεση γονάτων και σκαλοπατιών – σημειώστε εσείς και αυτήν μου την κουβεντάρα! Άντεχες; Γονάτιζες μπρος στην γυναίκα και αμίλητος λάτρευες. Θάρρευες; Ανέβαινες πάνω στην γυναίκα και παραμιλώντας την έσκαβες. Έτρωγες ένα yop-chagi στο διάφραγμα απ' τον μαυροζωνά στην σχολή τού TKD και στα γόνατα έπεφτες. Έτρωγες μία φλασιά στην καρδιά απ' τον τραγουδιστή στο μαγαζί τού Συντάγματος και τα σκαλοπάτια κατέβαινες.

(Γι' αυτό αποφάσισα να σωπάσω. Γιατί αυτά που 'ζησα, δεν πατάν σήμερα πουθενά, αυτά που γράφω δεν ακούγονται καν σήμερα, αυτά που νιώθω δεν υπάρχουν ψυχές να τα αισθανθούνε. )