(19.01.21)

(Έχω μόνο πόνο στην καρδιά μου, για τούτα τα θέματα. Και δεν τα παρακολουθώ πια, ιδιαίτερα κι επειδή, βγαίνω πανηγυρικά σωστός και σταθερά προφητικός. Κι επιπλέον βαρέθηκα όλο-και-μόνο σε «περιοδικάκια για μηχανάκια» να γράφω εγώ, για θέματα «σοβαρά», δηλαδή να λέτε-τώρα-καμμιά-ψηφοαρεστή-μαλακία-η-ώρα-σας-να-περνά, πριν γυρίσει το παιδί από τ' αγγλικά, να ρίξετε ένα και στην κυρά.)

Οπότε, first things first: εισήχθην στο Yπουργείο Eξωτερικών, έκτος κατά σειράν, τον Δεκέμβρη τού 1985. (Φανταστείτε επίπεδο, όταν ο 2ος τότε-επιτυχών υπηρέτησε πρέσβυς μας στην Ουάσινγκτον πριν, και σήμερα στην Λευκωσία.) Κατέχων πτυχίο Πολιτικών Επιστημών και με βάσεις Νομικών σπουδών, τρείς γλώσσες άπταιστα και μια μούρη όλη δύναμη και ζωντάνια διάβασα επί δέκα (10) μήνες, επί δέκα (10) ώρες καθημερινά, ώστε να εξεταστώ επί δέκα (10) συνεχείς-round the clock μέρες. Τοποθετήθηκα αμέσως στο Διπλωματικό Γραφείο τού Υπουργού, με αρμοδιότητα στα Βαλκανικά και επί τρία (3) χρόνια εργαζόμουν δωδεκάωρα καθημερινά – για την ώρα αυτά.

Όλα στην Ελλάδα γίνονται για το φαίνεσθαι και για να σάς ξενερώσω εξ αρχής δυνατά, θα σάς πω να κοιτάξετε – αν μπορείτε – την γυναίκα σας εσείς στα μάτια βαθιά, την ώρα που τής προσχώνετε το πέος σας εις το γλυκόν, παραμυθευτικόν βάθος. Μπορείτε; Αντέχετε; Όχι; Σωστά, πάρα πολύ σοφά και ορθά. Ε λοιπόν, έτσι ακριβώς γίνεται και γίνονται άπαντα στην Ελλάδα: ψεύτικα κι επιφανειακά, επικοινωνιακά – οποία μαλακισμένη λέξη για κάναν Γιατρομανωλάκη ή κάναν Αυτιά – και επιδερμικά, πολυλογάδικα και ανούσια, αβαρώς κι αβαθώς προπαντός. (Γιατί εάν αντέξετε να κοιτάξετε την όποια ερωτική παρτεναίρ σας στα μάτια βαθιά, σάς περιμένει εκεί και τέτοια θρησκευτική εμπειρία που η Τάντρα Γιόγκα είναι μια μάντρα χόρτα, η επιφοίτηση είναι συνώνυμη με αποφοίτηση Δημοτικού, η Ανάσταση μια ευκαιρία για τριήμερο στο χωριό και η Ελευθερία ταυτόσημη με το αέναο κολύμπι στην μήτρα.)

Σάς ικετεύω, σάς παρακαλώ, σάς εκλιπαρώ: save me the shit and the rap περί «ελληνικής εξωτερικής πολιτικής», πληηηζ νάου. Το 'χω γράψει αυτό – από δεκαετίας παρακαλώ – στο «τα τρία μι» και δεν έχω μετακινηθεί γρυ: «Εάν αγαπούσαν οι έλληνες την Ελλάδα, θα την είχαν κάνει ήδη Ελβετία», δηλαδή πλούσια-ισχυρή, αρσενικά ουδέτερη και θηλυκά καπιταλιστική, δυνατά απομονωμένη και κέντρο παγκόσμιο. (Σημειώστε: δεν βγάζω λόγο πολιτικάντικο σε καφενείο. Γράφω εδώ όπου γράφω εγώ και δεν με νοιάζει ποιός/αν/κανείς με διαβάζει.) Δεν υπάρχει, δεν υφίσταται, δεν ζει ΚΑΝ ΜΙΑ/ΚΑΜΜΙΑ «εξωτερική πολιτική», αφήστε δε «ελληνική» – καλύτερα πηγαίντε μια βόλτα, φυτέψτε έναν μπάφο, κληρώστε την κουμπάρα σας, την κυρά τής Ρω αγιοποιήστε.

Όχι μόνον κοροϊδεύετε εαυτούς, όχι μόνο σάς κοροϊδεύουν οι λοιποί συμπολίτες σας, μα σάς κοροϊδεύει σύμπας ο πλανήτης ολόκληρος κι εσείς καμώνεστε ότι χαμπάρι δεν παίρνετε. (Και τσακώνεστε για την Μπεκατώρου, τον Τσίπρα, τον Παντελίδη. Τον Σφακιανάκη, την Αγγελοπούλου, την Κωνσταντοπούλου.) Επαναλαμβάνω, για τους φρεσκοξυπνήσαντες: «Οι Τούρκοι, σε εκατό χρόνια, θα είναι στην Κηφισιά, άντε άλλα δέκα για να φτάσουνε στην Κυψέλη». Και εσείς αποκλειστικώς κι ακριβώς θα τούς έχετε φέρει, δίχως μία (1) ελαχίστη σταγόνα αίμα να στάξει κι ας χειροκροτάτε κλειτοριδικά τα ΟΥΚ στην παρέλαση, κι ας διαβάζετε το βιβλίο τού Λυμπέρη που τα ξεβράκωσε, κι ας ηδονίζεστε με τις συνταξιούχες κορώνες τού Φράγκου.

Αφήστε μωρέ μαλάκες-άπαντες-άσχετοι την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο. Τους «υδατάνθρακες» και «τα ψάρια» τού Αιγαίου. Τον 25ο παράλληλο και τις επινεφριδιακές αναχαιτίσεις, τα βαρύτατου-κόστους εξοπλιστικά και τις ελαφρύτατου-κόστους αναλύσεις πανεπιστημιακών και συμβούλων. Άπαντα δεν είναι πολιτικά, αλλά τελείως και αποκλειστικώς ανθρώπινα: η Ελλάδα θα παραμείνει όπως την ξεκίνησε ο Κολοκοτρώνης και την παρέδωσε ο Βενιζέλος... μόνο όταν κι εάν βαφτεί το θαλάσσιο Αιγαίο κόκκινο απ' το αίμα των δικών σας στρατευμένων αγοριών και η ηπειρωτική Ελλάδα ποτιστεί κόκκινη απ' το αίμα των δικών σας βιασθέντων κοριτσιών – γκέγκε; Anything less than that είναι «εκλογικά αποτελέσματα-γιορτή της Δημοκρατίας» τηλεοπτική, με κουμανταδόρους Πρετεντέρη και Τρέμη, και κλακαδόρους Πέτρο Κωστόπουλο και Σώτη Τριανταφύλλου. (Μόλις τώρα έχω αρχίσει και «τα παίρνω» πραγματικά.)

Όλα εδώ στην ανθρώπινη την ζωή, σ' ένα δίχαλο-σταυροδρόμι αποκλειστικά-μονοκοπανιά παίζονται: όταν η Μπεκατώρου έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα σε πάθος γι' αθλητισμό και πέος βιαστικό, ανάμεσα μετάλλια-ολυμπισμό και ξεφτίλα-παραγκωνισμό. Όταν ο υποπλοίαρχος Μούσης επικεφαλής των ΟΥΚ επάνω στα Ίμια έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στο «υποστέλλεις εθνικό σύμβολο» ή αδειάζω όλα μου τα πυρομαχικά πάνω στα επίσης-τρέμοντα τουρκάκια κομμάντος – εξόν μιας μόνης πολύτιμης τελευταίας σφαίρας για πάρτη μου.

Συγγνώμη, μα τώρα «φόρτωσα» πραγματικά. Γιατί εγώ παραιτήθηκα ρε από το Υπουργείο ρε; (Ενώ όλοι εσείς ρε, με κοιτάτε τώρα ρε, με ματάκια έκπληκτα-γουρλωμένα;) Διότι εκεί στο εξωτικό Χαρτούμ τού ρυπαρού Σουδάν βρέθηκα μέσα σε τέτοια ξεφτίλα και έγκλημα, αδίκημα και τρέλλα, που μέσα σε ένα πρωϊνό, ολόκληρη την στρωμένη-ζωή μου ανατίναξα και διάλεξα μονοπάτι μπροστά στην αισχρή την διχάλα αυτή που μού «έκατσε» τότε. (Και κουβέντα άλλη δεν λέω.) Ρε σεις; Γιατί αντί να γίνετε μπετατζήδες, πάτε στην Τράπεζα μόνιμοι και υπάλληλοι, και γίνεστε γλείφτες τού κυρίου Διευθυντού; Ρε σεις; Γιατί αντί να ταξιδέψετε ανά τον κόσμο ολόκληρο μ' ένα τρύπιο παντελόνι, δυό σάπια δόντια κι ένα χαμόγελο διάπλατο, παντρεύεστε το νινί το καυλιάρικο με τα λεφτά τού μπαμπά, τσιμπάτε μοτόρι μετά και το παίζετε στις... «Πανελλήνιες» γνώστες και τρομεροί, γκόμενοι πεοπύραυλοι και μαλάκες ισόβιοι; Ρε σεις; Γιατί ενώ απολύτως-γνωρίζετε-πάντοτε ποιό είναι το δίκαιο το σωστό, συμμετέχετε συνεχώς-φοβικώς στο άδικο και το λάθος;

---

Κι ύστερα μού θέλετε και ανάλυση ρε, «ελληνικής εξωτερικής πολιτικής» ρε! Να κάτσω ν' ανοίξω εγώ χάρτες θαλάσσιους και να τσιχλώσω σύνορα εδαφιαία, να σας κομίσω τόμους απ' το ιστορικό αρχείο τού ΥΠΕΞ και να 'χω και τον Δένδια, τον ναργιλέ σας να κουσουμάρει; Πόσοι από εσάς αγαπητά μου πουλάκια – συμφωνώ, είσαστε «αθώοι αίματος», καθώς είστε άσχετοι/επίτηδες/παντελώς – διαβάσατε το «Ελένης νήσος» μου, ώστε να δείτε εκεί μέσα απ' το σωτήριον έτος κιόλας 1995, καταπού πήγαινε, πάει και θα πάει η «Ελλάδα» σας; Χα! Και καλά, πολλοί από εσάς – βαθιά ταπεινά ειλικρινά σάς ευχαριστώ – με διαβάζατε σ' εκείνο το περιοδικό, όπου εγώ κάθε μήνα έχυνα τ' άντερά μου σε κοινή θέα για πενήντα χιλιάδες δραχμές γενικώς, προκειμένου να μην ανοίξω τ' άντερα κανενός άλλου μαλάκα-αθώου-συνέλληνα-ένοχου ειδικώς;! Ωραία; Διέφυγα κάποια στιγμή απ' την πανελλήνια αδιαφορία επί παντός τού επιστητού – φυσικού ή μεταφυσικού – και σ' έναν βράχο τού Αιγαίου αρπάχτηκα, την ώρα που εσείς επί Σημίτη Ολυμπιακούς κάνατε και δανειζόσασταν με μία ταυτότητα, για να πάρετε... μια CAYENNE ρε! (I know I know, δεν ήσασταν εσείς μα ο γείτονας, ξέρω.)

Απλώς και στωϊκώς χαμογελώ - χήρος άνθρωπος χτυπημένος απ' την εξαφάνιση τού Μίστερ Κοχί εγώ - ξέροντας πολύ καλά τί σημαίνει να έχω χάσει οριστικά αυτήν την ζωή μου! Γιατί; Διότι διπλωμάτης εγώ δεν ξεκίνησα; Και παραιτήθηκα όταν απ' το 1990 διαπίστωσα ότι οι συνέλληνες τον Δημόσιο Τομέα τον έχουνε για να βγάζουν την «Μύκονό» τους; Γιατί; Συγγραφέας εγώ δεν ξεκίνησα; Και σταμάτησα όταν απ' το 2000 διαπίστωσα ότι οι συνέλληνες τον Ιδιωτικό Τομέα τον έχουνε για να βγάζουν την καλτ-γκαρσονιέρα τους στα Πετράλωνα, το συζυγικό τριώροφο στα Βριλήσσια και το τζιτζί πατρικό στο χωριό τους.

Ας το πω: «έλληνες, ούτε να πάτε να γαμηθείτε δεν μπορείτε». Θα κάτσετε χάμω σαν τα γατιά, θα δαγκώσετε τα κοκκινισμένα δάνεια και τα επιδόματα τού ΑλεξοΚούλη, θα νοικιάζετε στα προσφύγια των ΜΚΟ τα σπιτάκια σας, θα σπρώχνετε στο Δημόσιο τα παιδάκια σας και «Ελλάδα, πυρί μιχθήτω». Ρε α στα διά' ρε, που μιλάτε για θέματα που ούτε οι επαΐοντες δεν γνωρίζουν! Σε μια χώρα που κοψομεσιάζονται οι στρατιωτικοί να μιλούν ως χορεύτριες και οι διπλωμάτες μετράν τούς μειωμένους μισθούς τους, σε μια χώρα όπου οι δημοσιογράφοι ομιλούν ως στρατιωτικοί και οι χορεύτριες βεργολυγιάζουνε ως διπλωμάτες – ρε, you give even bare n' plain fucking a bad name.

Όταν ο καθείς επιστρέψει στην γωνίτσα του κι ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με την δουλίτσα του, επιτρέποντας στον κάθε άλλον να κάνει την δική του δουλειά αυτός, τότε η Ελλάς, ξανά, θα ορθοποδήσει. Γιατί όσο σάς δίνουν την «δυνατότητα» να τιτιβίζετε για Συνθήκες και χάρτες, για οπλική υπεροχή και χάραξη κυριαρχικών δικαιωμάτων, η κορούλα σας θα σάς φέρει σπίτι τον Αχμέντ και αυτός τον Περικλή, τον Θεμιστοκλή και τον Καραμανλή... απ' τους παστουρμάδες τούς ξέρει. Όταν τ' αγοράκι σας, με ρουζ και ρίμμελ, βγαίνοντας «κουκλάκι ζωγραφιστό» απ' το GNTM το πάρουν ροδέλλα-φαλάγγι οι Νιγηριανοί, θα 'ναι αργά να φωνάξετε και εσείς «Φρουράάά, φρουράάά...» σαν τον ανεκδιήγητο βουλευτή-συνταξιούχο Τραπέζης Ελλάδος και προεδρεύοντα τής Βουλής! (Μπλιάχ.)

Να 'στε καλά. Που με διαβάσατε έως εδώ και μ' αφήσατε και ξεφόρτωσα κάπως. Εγώ στα δυό μου τελευταία βιβλία ΑΥΤΑ έγραψα και 2.987 αναγνώστες τού πρώτου και 440 αναγνώστες τού δεύτερου τα διαβάσανε και γνωρίζουν απόλυτα ποιός είμαι εγώ και γιατί γράφω ετούτα. Αλλά, την χάρη αυτήν κάντε μου: ας μιλήσουμε για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ εκτός από «ελληνική εξωτερική πολιτική», γιατί δεν έχω ανάγκη κλύσματος, ούτε πλύσης στομάχου.