(18 ΟΚΤ 2018)

Παραιτήθηκε ο Κοτζιάς, επειδή τον «έδωσε» στεγνά και τον «ξέρασε» επι-δηκτικά ο πρωθυπουργός «Του». (Ξέχασε φαίνεται την Αριστεράς-εκπαιδευμένη υμνολογία του, όπως λησμόνησε ότι οι αριστεροί – ως «κουμούνια» πιστά και τυφλά – έχουν διαπρέψει σε χονδροειδείς και αδιάφορες καρατομήσεις.)

«Ώδινεν όρος εμπειρογνωμόνικο κοτζιαμαγκίτικο και έτεξεν [sic] Συμφωνία Πρεσπών»!

Και νόμισε ο γιαρουζέλσκιος ρέκτης ότι κανένας δεν τον κουνά πια, επειδή έμαθε να «σπρώχνει»-κοινώς τα ευμεγέθη ιδεολογικοπολιτικά του κιλά και με μανιέρα ελευσίνιου Πάγκαλου, να γίνεται οπουδή-και καλά το δικό του. Χαχα! (Η Ιστορία, εάν ΚΥΡΙΩΣ απ' τους λειτουργούς και ταγούς της ΔΕΝ αποστηθίζεται ευλαβικά, επιστρέφει στέλνοντάς τους ξερά, ΚΑΙ στο επηρμένο σπιτάκι τους, ΚΑΙ στην απεχθή τους ανωνυμία.)

Ο Τσίπρας είναι πολιτικάντης παλιομοδίτικος, κωλέττεια κοτζαμπάσικος και Περισσοεκπαιδευμένος. (Έμαθε με παιδικό φλόμπερ του τον κυρ-Αλέκο Φλωμπέρ, κάτι τέτοιες πέρδικες πλουμιστές να τις ντουφεκάει ψυχρόαιμα στο κλαδί τους.) Άμα προσθέσουμε μάλιστα και το κνίτης Ταβερνείου, φιλοαμερικανός Νηπιαγωγείου και ευρατλαντικός τού Δημοτικού – κάτι νομίζοντες ρυθμιστές και επιλυτές «Μακεδονικού-Κυπριακού-Αλβανικού» έπους, κάτι υπερφίαλους σωτήρες διπλωματικού-πολιτικού-εθνικού έλους τούς φτύνει ως σπόρους πασατεμπιάρικα στο ηλιόλουστο τρίστρατο Αλεπότρυπας-Κουμουνδούρου-Μαξίμου.

Ο παχύσαρκος, ροδοκόκκινος και «καμπόης» Κοτζιάς θωρούσε και θεωρούσε εαυτούλην απρόσβλητο και αμετακίνητο, ογκόλιθο διαπραγματευτή και γάτο σαγηνευτή, βούβαλο Διεθνών Σχέσεων και κόμπρα Διπλωματίας. (Mπορεί να είναι και να τον καβαλλά – και να μας μπερδεύει εμάς – ο ακράτητος κι ασυγκράτητος τού ανδρός χαρακτήρας.) Εμ γι' αυτό καταφθάνει – ως Δίκης ματσούκι μακρονησιώτικο – και τού δίνει «μια» κατακέφαλα ένα κνιτάκι-σε-ρόλο-πρωθυπουργού και τον στέλνει στο «χρονοντούλαπο» τής αχρηστίας (βλ. το αντίθετο τής Μπαλτάδειας «αριστείας»), δια χειρός ενός Καμμένου μάλιστα, ενός εσαεί διασωζόμενου «πολιτικού άνδρα», ενός ανθρώπου που όχι μόνο δεν ξέρει πώς γίνεται η Δουλειά, αλλά τον ενδιαφέρει αποκλειστικά η δουλίτσα η δικιά του να γίνεται – όπως ακριβώς πράττει και ενεργεί σύσσωμη η κουφαλίτσα Γραικία που τον ψηφίζει κρυφά-δαγκωτά.

Μπροστά στα μετρημένα «κουκιά» βρε Κοτζιά, ποιά φουσκωμένα φασόλια Πρεσπών σου βρε μαύρε; Μπροστά στην κουτάλα «γλυκού» τής Εξουσίας, ποιός ενδιαφέρεται να συνουσιασθεί με την πικράν και μακράν Ιστορία; Μη ων κομματικό-κουμουνί σύ παιδί, εξέλαβες εαυτόν λάρτζερ δαν ρώμηο πόλιτικς εντ φάττερ δαν γκρηκ πολιτίσιανς, κι επειδή περιέφερες το ασυμμάζευτον δέμας σου «επιτυχημένα» στα εξωτερικά, φαντασιώθηκες ότι σε τσιμεντώνει αυτοστιγμεί και θα σαρώνει εσαεί το χρυσόμαλλον δέρας σου των συμφωνιών «Σου».

---

Νόμος απαράβατος είς, στην real-life ζωή όμως: άμα σε ανεβάζουνε, θα σε κατεβάσουνε – όποια αυγωμένη ωρίτσα γουστάρουνε – εκείνοι που σε στήσανε και σού κρατάνε την σκάλα. My insider's knowledge μού υπενθυμίζει ότι επειδή άάάλλος προοριζόταν για υπουργός Εξωτερικών το 2015, έσπευσες να πλειοδοτήσεις εσύ σε «γην και ύδωρ», προκειμένου να εξέλθεις επιτέλους απ' την ανωνυμία τού εμπειρογνώμονα και να γίνεις ο Ταλλεϋράνδος κι ο Μέττερνιχ που αφόρητα κουβάλαγες κι έκρυβες μέσα σου τόσα χρόνια. And that, you did.

But they outdid YOU, dumped YOU and wasted YOU – αυτοί ΑΚΡΙΒΩΣ που ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ μαθαίνουνε Αγγλικά, άσε δε Διεθνείς Σχέσεις, χώρια δε «διαπραγματεύσεις 17ωρες» (και τούς βγάζουνε μετά έρπη οι αισχροί κι απελέκητοι δανειστές, και μένει το Μπετάκι το κουκλί αφίλητο νευρικό, μανουριάρικο τσιτωμένο).

If Life is a bitch, Diplomacy is a courtesan κι η Πολιτικούλα μπροστά τους και δη η γαλιάντρα ρωμέϊκη – ξέκωλο την βάφτισε ΚΑΙ ο θεός ΚΑΙ η κάλπη. Δεν πειράζει: έχεις δικό σου thick-tank [sic] μαγαζί να χωθείς βρε, από κάπου ΚΑΙ ΕΣΥ ΞΑΝΑ θα πιαστείς για να επανέλθεις – εδώ έγινε κοτζάμου μινίστρα Πολιτισμού το Μυρσινάκι τού Σημίτη και τού Γιωργάκη, εσύ θα πέσεις στ' αζήτητα; Άντε όμως τώρα σπιτάκι σου, μάσα και άλεσε σ' ένα διπλόπιττο τον αβάσταχτο τον εγωισμό σου και μηρύκασέ τον καλά: τί έγινε, γιατί έγινε και πώς τούτο... θα ξαναγίνει(!) Γιατί τα χαστούκια κι οι προσβολές, τα ριξίματα και οι μαχαιριές, οι ξεφτίλες και τα αδειάσματα – τα καλύτερα μαθήματα είναι. Αρκεί να κλείσεις εσύ θυμό και "εγώ", ν' ανοίξεις εσύ φακό και μυαλό και να τα δεχθείς διαλογιζόμενος κι αφομοιώνοντάς τα ετούτα.

Αλλιώς ως Ερινύες θα επιστρέφουνε κι εσένα θα κυνηγούν, ενώ ως Σειρήνες θα νομίζεις ότι σε στολίζουνε κι εσένα υμνούνε.