"Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά"... έχει κι άλλο!

Η Αριστερά δεν είναι «μια διαρκής ευαισθησία», καταπώς το 'θελε ο μεγιεμελές και πουρομπεμπές Γιώργος Ιωάννου. Η ελληνική Αριστερά είναι μια σκέτη-κραγμένη-φονική μαλακία διαρκείας και το γράφω τούτο εγώ, που έχω ένα «Ελένης νήσος» πίσω μου, εδώ και 26 συναπτά χρόνια.

Mα τί και προς ποιόν να τα πρωτοπώ; (Διαβάστε εσείς καμμιά Σώτη ροκού, κάναν Δοξιάδη «ερασιτέχνη επαναστάτη» κι αν αντιληφθείτε ΠΟΤΈ πού ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ζείτε, να 'ρθετε στην σπηλιά να μού βάλετε τζακούζι και τζάκι.)

Πόσο πιο ρεντίκολο και πελάτη τους να τον κάνουνε τα τουρκογατιά τον «αριστερό» πρωθυπουργό που ψηφίσατε σεις, τα δάνεια να σάς διαγράψει; (Γιατί στην Αγιασοφιά π.χ. δεν πετάει ούτε κουνούπι, εάν δεν έχει υποβάλλει προ μηνός αναλυτικό σχέδιο πτήσης στην ΜΙΤ.)

Πόσο πιο ρόμπα και τσόλι να τον κάνουνε τα αληθούς-βαθέως-κράτους ερντογκανοσκυλιά τον «διαπραγματευτή» πρωθυπουργό που στήσατε σεις, την Μακεδονία το Κυπριακό, το οικονομικό το προσφυγικό, το κοινωνικό το ατομικό να σάς «ισοπεδώσει»; Γιατί επικηρύξεις γκιουλενιστών π.χ. δεν γίνονται, εάν δεν το 'χουν διατάξει σκληροί στρατοκράτες (με Αποστολάκηδες ναυαρχοϋπουργούς ουδεμιά σχέση), σκληροί διπλωματικοί (με κνιτοκαμπόηδες Κοτζιάδες ουδεμιά σχέση), σκληροί μουφτήδες (με Ιερώνυμους και Βαρθολομαίους ουδεμιά σχέση).

Και γελάνε δημοσιογράφοι-τσανακογλείφτες, διπλωμάτες-ψαλιδόκωλοι, κομματόφωνα-βαρυφαγωμένα και δεν βρίσκεται εκεί πέρα ΕΝΑΣ μωρέ ΕΝΑΣ απλός ελληνάκος μπατσάκος μωρέ, να τραβήξει το πιστόλι και τη ρουφιάνα την τετράποδη μάγισσα, την βέβηλη-μεν μα τόσο στημένη-δε αίλουρο στο «ιερό κι άβατο» μάρμαρο να τεζάρει. Όχι ώστε με τούτο το φονικό, την Ύβρι το Όνειδος και την Προσβολή προσωπικού πρωθυπουργικού, πολιτικού και θρησκευτικού, κρατικού εθνικού, ελληνικού και βυζαντινού-τρομάρα σας γοήτρου και σκήπτρου να σβήσει μα να τραβήξει γραμμή και να πει «ως εκεί», ώστε η ξεφτίλα κι ο εμπαιγμός, η καρπαζιά και ο διασυρμός, το κλάσιμο κυριαρχίας, η διάρροια εμπιστοσύνης και η δυσκοίλια φιλίας κάποτε να σταματήσει.

Υπηρέτησα σε Διπλωματικό Γραφείο ΥπΕξ και γνωρίζω από πρώτο χέρι και εντός-εντελώς ότι στην Διπλωματία έχει σημασία... απ' την στεγνή σερβιέττα τής Χίλλαρυ, μέχρι τού Παπούλια το άκρατο τσιπουράκι. Απ' την στιγμιαία παύση τού Ομπάμα, μέχρι το ντεμέκ συννέφιασμα τού Λαβρώφ. Απ' την χοληστερινική υποστολή σημαίας τού Πάγκαλου, μέχρι το φαύνο γελάκι αδιαφορίας τού Τσίπρα. Και ΟΛΑ μα ΟΛΑ στο μπέϊκο-Ρωμέϊκο πάντα μοιραία κατέπιπταν και συνεχίζουν εθνομειωτικά να καταπίπτουν υπέρ ΜΟΝΟΝ εχθρών, εκ των οποίων ο εξής ΕΝΑΣ – τέλος.

---

Γελοίοι πανηγυρικώς είσαστε ρε ημισέλληνες, εσείς που για την Μακεδονία «σας» κόπτεστε και χρωστάτε δάνεια πάντα. Για ρουσφέτι οριεντάλ ουσιαστικά στήνεστε και τον αεκτζίδικο δικέφαλο κουνάτε μετά, ομού σε Σύνταγμα-Φιλαδέλφεια – ΤΕΤΟΙΟΙ είστε. Το παίζετε κυριλέ κότες που ένα ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΟ τετράποδο σουλατσάρει και σάς κογιονάρει κατάμουτρα ΜΕΣΑ στο κορυφαίο θρησκευτικό τοτεμάκι σας, αρκεί το πρωθυπουργάκι σας να υπογράψει ό,τι τού δώσουνε, προκειμένου να δουλέψουν και φέτος το καλοκαιράκι τα ρεντρουμάκια σας – μαλάκες, ε λυωμένοι και τελειωμένοι μαλάκες μισέλληνες ψηφοφόροι. (Μιας Κουντουρά και ενός Ζουράρι, ενός Λεβέντη κι ενός Κασιδιάρη, μιας Μεγαλοκονόμου και ενός Αμυρά.)

Εξωτερική πολιτική – και δη «περήφανη» που την έλεγε και ο πλάνος σύζυγος Μαργαρίτας – σημαίνει πληρώνω τις οφειλές μου πρώτος και πρώτα εγώ και μετά κάνω κουμάντο στα χώματα, στον αέρα και τα νερά μου ΕΓΩ κι όχι ο Ευρωπαίος ο Αμερικάνος, ο Κινέζος ο Ρώσσος. Γκέγκε; Αλλά ο ελληνόπουστας θέλει και να μην τού πάρουν το σπίτι του που ΕΠΙΤΗΔΕΣ το χρωστά, και να μην του πάρουν την Μακεδονία που ΔΕΝ τού χρωστά τίποτα η βαριόμοιρη, αυτού τού μαλάκα που δεν θέλει να κάνει καν την απλή συνεπαγωγή τούτη. (Μωρέ την κάνει ο καριόλης, αλλά...)

Πόσο ακόμα θ' αντέχεις Ντανάκο να μαθαίνεις και ν' αναλογίζεσαι σε ποιό βούρκο αίσχους έχουν οι διπλανοί σου συνέλληνες καμαρωτοί και αλάνθαστοι πέσει; Εμ γι' αυτό Ντανάκο δεν μιλάς πια. Γιατί ουδείς θέλει ν' ακούσει, καθώς ΑΠΑΝΤΕΣ έχουν πάρει τις «ΑΛΛΩΝ» αποφάσεις τους και στ' αρχίδια τους τ' ασθενοσπερμικά οικογένεια και παιδιά, πατρίδα λεφτά, μάρμαρα και ιδέες. (Of which you have none.)

Γιατί εάν αυτή η ρουφιάνα γρουσούζα, η στημένη κωλόγατα που πασσαρελλάρισε μπροστά στο κνιτοτεκνό ενός Φλαμπουράρη μπορούσε να διαβάσει αυτά που τής γράφεις εσύ και εδώ, θα ερχόταν να κουλουριαστεί πάνω στα χέρια σου – όπως τώρα ο δικός σου μίστερ Κοχί – και γενναία αυτοθυσιαστικά να σε εμποδίσει. Γιατί ακόμη κι οι γάτες την αλήθεια γνωρίζουνε – ιδιαίτερα οι στημένες αγαπημένες – απ' τους και στους ανθρώπους αλίμονο, εάν μάλιστα θέλουνε «Έλληνες» να σειοπερνιώνται, να κοκο-ρεύονται πως κυβερνούν, τούς εταίρους βαρύγδουπα να καμώνονται κι ας καταντάει η Ελλάδα εταίρα. (Και προσεχώς μικροτέρα.)