(Γιορτάζοντας, μιαν ακόμη μοτοσυκλέττα που απέκτησα σήμερα, 25 Νοέμβρη 2021. Και δεν πειράζει που δεν είναι αυτή HONDA!)

Όσο κι αν προσπάθησα να απαλλαγώ από τις μοτοσυκλέττες, τα δίκυκλα, τους δύο τροχούς – ακόμα και τώρα που είμαι με τον «κύκνο» μου ερωτευμένος τρελλά, το άπαιχτο και κουκλί ΜΧ5 μου – το αίμα νερό δεν γίνεται, το σπέρμα τσιρλιό δεν θα γίνει. Η Μοτοσυκλέττα είναι απ' τα ελάχιστα πράγματα που Άνδρα με έκανε, και εγώ δεν το ξεχνώ τούτο. (Γι' αυτό τόσο πολλά-επί τόσα χρόνια τής γύρισα, τής έδωσα, ακόμα προσφέρω.)

Η HONDA είναι ο Μέγιστος Μοτοσυκλεττών Κατασκευαστής και επιπλέον ένας τεράστιος και πολυσχιδής Τεχνολογικός-Βιομηχανικός-Οικονομικός-Αισθητικός Οίκος που δημιουργεί και ορίζει ζωές και ζωή. Το HONDA Fireblade ήταν, είναι και θα είναι εσαεί μία μοτοσυκλέττα ορόσημο, απ' το πρώτο έως το τελευταίο μοντέλλο της – όποτε σώσει και υπάρξει εκείνο.

---

Βλέπω και ξαναβλέπω το video τούτο και δεν το χορταίνω με τίποτα: το αβίαστο χαμόγελο και η ελεγχομένη χαρά, η ευγένεια και η λατρεία των τύπων, η σεμνότητα ταπεινότητα και εγκράτεια, τα περιποιημένα ρούχα οι σιδερωμένες εκφράσεις, το πάθος που βράζει από κάτω απ' αυτούς τούς τέσσερις ανθρώπους-μηχανικούς-μοτοσυκλεττιστές-δημιουργούς.

Κρυφός κλειστός λαός δύσκολος οι Ιάπωνες. Βασανισμένοι καταπιεσμένοι μα φίλεργοι, πειθαρχημένοι φιλοπρόοδοι και υπάκουοι, μαζεμένοι τυπικοί και κοινωνικοί, ακριβείς περιπαθείς και εξαντλημένοι. Με τεράστια φλόγα μέσα τους, τεράστια δύναμη μέσα τους, τεράστια θυσία τους μέσα.

Μια λέξη τούς διέπει, τούς εκλαμπρύνει και τούς παραμυθεί: ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Στην παράδοση, στο σύνολο, στον χρόνο, στο έργο. Στις σχέσεις, στις αναλογίες, στις διαστάσεις, στις θέσεις. Στον κόπο, στον στόχο, στο αποτέλεσμα, στην δικαίωση. Στα γκάζια και το σχέδιο, στα φρένα και την λεπτομέρεια, στην απόδοση και την πρωτοπορία, στην επιτυχία και την επιμονή να μην έλθει ο ζόφος.

Αληθινοί και διαχρονικοί bushi, ισάξιοι των εκλαμπροτάτων και αιμοσταγών των «παλιών», είναι και οι τέσσερις «νέοι» ετούτοι. (Αρνούμαι να τούς συγκρίνω με Άγγλους και Ιταλούς, Αμερικάνους Κινέζους – τα «προχώ και πιασμάν» ελληνόπουλα ακόμα τρίφυλλα στρίβουνε, Αλεξοκούλη ψηφίζουνε κι επιδόματα αρμέγουν.)

HONDA Fireblade οδήγησα για τελευταία φορά – απόλαυσης και δοκιμής – το 2011! Και για ακόμη μία φορά αναφώνησα: η HONDA είναι σαν την... μαμμά – μόνο μία!! Γιατί ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ η εταιρεία διαθέτει ΑΥΤΗΝ την «προσωπική» δύναμη και πορεία, γραμμή και κατασκευή, άποψη και φιλοσοφία, νίκες και δάφνες - κρύβοντας ως ταπεινός και αληθινός μαχητής το αίμα το κλάμα, την αποτυχία την τραγωδία, τον πόνο και την εσωτερική ήττα.

Σήμερα είναι μέρα χαράς όμως, για μένα που αγόρασα την τελευταία enduro μου και για μένα που τίμησα και ευ(χο)λόγησα την αγαπημένη μου ΜοτοΕταιρεία.

Δείτε και ξαναδείτε παρακαλώ παλαιές Μορφές και σημερινούς Άνδρες στο video τούτο – «FIREBLADE. 30th anniversary: three decades of continuous challenges» – και ξεδιψάστε κάτω απ' τις λέξεις, πέρα από τα οχήματα, μέσα στα όνειρα πάντα.

Domo arigato gozaimashita HONDA!!!