(Εκ Καναδά, ο πρώτος και ύστατος εκκλησιαστικός ύμνος) (20 ΦΕΒ 2022)

«Για να μη μ' αγαπάς ακόμα / Αγάπα με πάντα»

Αναστρέφοντας λοιπόν τον ποταμό δακρύων που εκλύθηκε απ' την Ρίτα. Μια και η σπηλιά μου σ' ανήφορο βρίσκεται, η πλατεία Κανάρη σε γούβα κι ο γάτος μίστερ Κοχί έχει ρευματισμούς – η υγρασία τον πειράζει στα άγουρα και στέρφα νεφρά του.

«Κατάλαβα, τα πράγματα έχουν αλλάξει, οι αγάπες περνούν» τής λέει, «Μα πρέπει να ξέρεις...» υπομνηματίζει δειλά.

«Θα τρέξω να ψάξω την καρδιά σου / Ακόμη κι αν εκεί, άλλοι με τις ώρες χορεύουνε» τής δηλοί τολμηρά.

«Δεν έπρεπε μ' εμένα να παίξεις / Γιατί εγώ, δεν ξέρω οι άλλοι πώς παίζουνε» τής ανακοινώνει στεγνά.

---

«Εγώ, δεν είμαι, οι άλλοι» τής ψιθυρίζει νωτισμένα υγρά... και σπάσαν τής Κυψέλης μου τα νερά, η ΕΥΔΑΠ δεν προλαβαίνει να βάλει αναχώματα τού Γιανγκ Τσε, αμμολόφους τού Νείλου.

Και ταπεινά, γενναία, ηρωϊκά τής κλείνει:

«Θ' αυτοεφευρεθώ, θα ξαναγεννηθώ βασιλιάς / Μόνο και μόνο για να με κρατήσεις ξανά / Je me changerai en or / Ρour que tu m'aimes encore».

Από εμένα λαμβάνετε κι επαναλαμβάνετε: τούτο ψέλλισε ο Μωϋσής και διεχώρισε την Ερυθρά, τούτο έψαλε ο Βούδδας και προσγείωσε την Σαμπάλλα, τούτο ανέπεμψε ο Ιησούς και φρενάρισε την Ώρα τής Κρίσεως.

(Με τροφό και μοιρολογίστρα, backing vocalist και oracle priestess την Celine Dion – μαιευτήρια και κοιμητήρια γίνονται ένα.)