Χαίρομαι που γεννήθηκα κι άκουσα αυτό.

Χαίρομαι που χορεύω ακόμη αυτήν την Φωνή τής Καραϊβικής.

Μνημονεύετε αδελφοί κι αδελφές μου την Μεγίστη Ιέρεια Celia CRUZ τής νεοϋορκέζικης salsa και τού κουβάνικου son τούτην.

(Ιδιαίτερα σήμερα που... μπουτάκια «της μανούλας» βγάζει έξω η φαλτσοαηδώς [sic] Μόνικα, στο ζαππειάκι τού Μητσοτάκη, για το ζετεμάκι του Μαρεβάκι, που είναι το δεξιό αντίστοιχο τού μπουνταλά Μπαζιανάκι – μπλιάχ, μια σόδα ρε παιδιά επειγόντως.)

Την θυμάμαι την Γυναικάρα-Καμπανάρα αυτήν, στον Λυκαβηττό. Με Tito Puente κιόλας, να λυώνουν οι καλοκαιριάτικες πέτρες απ' τον εκρηκτικό ρυθμό, τα λιμνάζοντα βαρθολίνεια και το εκτιναχθέν σπέρμα... και το σερνικοθήλυκο tout-Athenes παλουκωμένο-ακίνητο να 'χει τσιμεντώσει μη σπάσει καμμιά μέση, μη λασπώσει το μέϊκ-απ, μην βραχεί η σερβιέττα, μην τσακιστεί το φουλάρι τού μαλακομανάρη.

---

Δεν πειράζει. Άμα περίμενε το πάθος, να ξυπνήσει και να ξεκουνήσει το λάθος – χαίρε ρηχόν, γραικόν και κρυόκωλον βάθος. Ακούστε στο 04:29 πώς σολάρει "el pequeno brigande" o Πούπι. Δείτε πώς καυλωτικά αργοσαλεύουνε τα θεοστρόγγυλα στρας τής Σήλειας. Θαυμάστε τον βεργολυγιστό Μαέστρο Τζώννυ Πατσέκο. Δονηθείτε με τα κρουστά χάδια τού Ρέϋ Μπαρρέττο.

Κι όλα αυτά το 1974, στην Κινσάσα, με αφορμή το "Rumble in the Jungle" μεταξύ Μωχάμεντ Άλυ και Τζώρτζ Φόρεμαν. Όπου ο εθνικός ήμνος τής Κούβας, το "Quantanamera", παίχτηκε δύο (2) φορές: και από την FANIA και από την Celia! Yπό την οργανωτική μαγκιά τού Ντον Κινγκ, όπου εμφανίστηκαν επίσης ο B.B. King, o James Brown και όόόλο το μοναδικό singers-cast των FANIA All Stars.

Το ξαναλέω, δεν πειράζει. (Κι ύστερα ψάχνουν το «γιατί» τής υπογεννητικότητας στην «μπανανία» των Βαλκανίων!) Με αριστερή την Μόνικα (ξαναλέω) και δεξιά την Ματούλα Ζαμάνη (επιμένω), με ριζοσπάστα την Σούγκασπανκ! (το τσιχλώνω) και ορχεισπιάστα την Μαριέττα Φαφούτη (το τελικιάζω) – άμα τού σηκωθεί και τονε τινάξει κανείς, άμα υγρανθεί και καρπωθεί καμμία, εγώ θα χαρίσω τα λατίνα βινύλια και θα γίνω φαν τού... Εvripidis and his tragedies (πάω για πλύση τυμπανικού υμένα)!

Βαγγελίστρα μου, πού ζω πού ζούμε και τί άλλο δεν θα ακούσουν τα βασανισμένα αυτάκια μας, καπάκι-σουρωτήρι ευτυχώς πάνω στα παλιά μας κι αμετακίνητα, μουσικά και λατρευτικά, Μέθεξης και Τέχνης ακούσματα...