ΤΑ ΜΑΤΙΑ

---

Τα μάτια στους άλλους σε προσηλώνουνε και τα λόγια στους άλλους σε τσιμεντώνουν.

Κοιτάς, ποθείς και κολλάς. Μιλάς, επικοινωνείς και ψοφάς.

(Κι εσύ κοιτώντας νομίζεις πως ανήκεις, ενώ μιλώντας νομίζεις πως ξεχωρίζεις.)

Η ΠΛΗΞΗ

Η πλήξη είναι το τσόφλι τού κενού σου, η στανική επικάλυψη τής εσωτερικής ερημίας σου, το κοινό-προς-αποφυγήν ξυπνητήρι τής δικής σου ψυχής.

Η πλήξη είναι η κατακλυσμική συνειδητοποίηση τής επανάληψης: κάνεις κάθε μέρα-κάθε μήνα-κάθε χρονιά τα ίδια πράγματα κι αυτό σε σκοτώνει από μέσα κι ουσιαστικά, σιωπηλά και βεβαίως, ανυπόφορα νομοτελειακά.

Η πλήξη είναι χειρότερη απ' τον θάνατο: όχι μόνο γιατί είναι καθημερινή και συνεχής, εσωτερική επιθετική, αλλά απτή κι εξοντωτική σου συνάμα.

---

Πηγή και αίτια
Η ανασφάλεια, η νευρικότητα, το ανικανοποίητο, η παράδοση στο εξωτερικό-το κοπαδιαστό-το μιμητικό είναι όλα προϊόντα/υποπροϊόντα τής πλήξης. Οι εθισμοί δε είναι η σωματική έκφρασή της: κάπνισμα, τζόγος, ναρκωτικά, σχέσεις ερωτικές/φιλικές/οικογενειακές/κοινωνικές, μόδες τρόποι συρμοί, ιδεολογίες κοινοτοπίες ψυχομανίες.

Τί να κάνεις
1/ Ανοίξου, εκθέσου και τόλμησε: θα βρεθείς σε μπελάδες σκληρούς και πρωτόγνωρους, μα θα μεγαλώσεις από μέσα κι ωριμάσεις ορθώς.

«Κάνε» διαλογισμό, μπες στην σιωπή, χάσου. Κάτσε ακίνητος να σε πνίξει η πλήξη κι αν την καλωσορίσεις κοιτώντας την ευθεία-στα-μάτια δίχως να λιποψυχήσεις, δίχως να τρελλαθείς, μήτε να σηκωθείς καν – ΤΟΤΕ η έκρηξη έρχεται. Μπαίνεις στο κενό μέσα σου συ, όχι απλά ως εσύ, αλλά ως τίποτα διαλυμένο και τα πάντα-ως-ένα.

Με άλλα λόγια, όταν η πλήξη κοντεύει να σε «σκοτώσει», ικετεύεις να εκραγείς και παλεύεις να μην σκορπιστείς, τότε και λίγο προτού «εξ-αφανιστείς», τούτη εξατμίζεται διαλύεται χάνεται και διεισδύεις o-όποιος-εσύ στο κενό «σου».

Θυμήσου – στο μεταξύ – ότι ο πόνος είναι αυτός που στην φώτιση σε οδηγεί. Όπου «πόνος» είναι το ίζημα τής πλήξης που κατακάθεται, σε βαραίνει, σε πνίγει. Πόνος μέσα και πλήξη έξω σ' ανατινάζουνε και μένεις εσύ απέναντι απ' την ζωή σου κι εκτός βίου σου, να τσακώνεσαι να πολεμάς και να σφάζεις τον εαυτό σου.

---

Στάσου λοιπόν για ΜΙΑ φορά επιτέλους γενναίος και αξιόφρων: προχώρα και ΜΕΣΑ στην πλήξη σου κάθισε, αποδέξου την και ει δυνατόν αγκάλιασέ την κιόλας – ΤΟΤΕ κι ΑΥΤΗ θα σε πάει στην φώτιση... which brings us to the main dish and issue:

Η πλήξη είναι ο Δρόμος, ο μίτος σου, η μοναδική προσευχή. Απ' αυτήν ξεκινάς και αυτή θα σε τελειώσει, και με τις δυό έννοιες: 1/ θα σε σκοτώσει, μα σού προσφέρει ΤΗΝ ζωή και 2/ θα σε φωτίσει και σ' αφυπνίσει ΣΤΗΝ ύπαρξη.

ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Γι' αυτό οι άλλοι είναι χρήσιμοι και πολύτιμοι, ζωτικοί κι αναγκαίοι, εξαρτησιακοί κι αυτοκτονικοί.

---

Διότι σε-για-με ΑΥΤΟΥΣ έχεις ΧΙΛΙΑΔΕΣ πράγματα να κάνεις.

---

Ενώ με-για-στον ΕΑΥΤΟ σου δεν έχεις ΤΙΠΟΤΑ να κάνεις.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

---

(The masses abhore prophets and seek pimps.)

Κι όσο πιο κοντά στην ποθητή και τελική Ελευθερία θα έρχεσαι συ, τόσο πιο λυσσαλέα και μανικά θα θεριεύει ο αρχικός και ανορίωτος Φόβος.

---

(Because pimps buy n' sell and prophets condemn and yell.)

Kι όσο πιο μακριά απ' την αναγκαία και λυσιτελή κάθαρση βρίσκεσαι συ, τόσο πιο ανατασιακά και γαλήνια θα θερίζει ο βασικός και ανθρώπινος Πόνος.

(Simply beware n' take care: the prophets are ex-pimps, but the pimps will never become prophets.)