Έγραφα επί χρόνια πολλά σε ένα μοτοσυκλετιστικό περιοδικό. Πήγαινα στο περίπτερο και το αγόραζα – καθώς ήθελα να πληρώνω κι εγώ, εκείνους που με πληρώναν – το διάβαζα cover-to-cover τουλάχιστον δύο φορές και ορισμένα άρθρα του που με ενδιέφεραν, σχεδόν τα μάθαινα απ' έξω. Η σελίδα όμως την οποία μελετούσα…

Δεν υπάρχει μέρα που να μην σκεφτώ τα δυό τελευταία βιβλία μου. Οι λόγοι; Λίγοι και ειδικοί: 1ον/ δεν έτυχαν εκδότη σωστού (στην περίπτωση τού «Ελένης νήσος») και δεν έτυχαν εκδότη καν (στην περίπτωση τού «τα τρία μι»), 2ον/ δεν βρίσκονται στον φυσικό τους χώρο που είναι τα βιβλιοπωλεία (και…

Το πόσο – καιρό ή λεπτό, χρόνια ή στιγμές, αιώνες ή δευτερόλεπτα – έχω κάνει/κάνω/θα κάνω διαλογισμό, δεν θα πω. Άμα το γράψω, θα εκληφθεί τούτο ως κομπασμός, άμα το υπονοήσω θα νομιστεί δασκαλίκι και άμα το κρύψω ολότελα, για την αληθή πάρτη μου θα δουλέψω. Μα... ... πήγα προχτές…

Ημερολόγιο δεν κρατώ. Καταγράφω αραιά-και-σπάνια κάποια σκέψη μου που, είτε θα εμφανισθεί μόλις ξυπνήσω, είτε κάτι που διάβασα θα με κάνει να το αντιγράψω. Έτσι λοιπόν, όταν πλέον πιάνω με λατρεία παλιά κι ιερή το μολύβι μου, είναι για να καταγράψω κάτι που μου έκανε εντύπωση και συνάμα θα ήθελα…

(03.03.19) Ό,τι λες – και εσύ – είναι μίμηση και αντιγραφή.(Μόνον η σιωπή σου είναι δική σου: ατομική και μοναδική, σημαντική κι άχρηστη.) Από υπερβολική προσπάθεια ταύτισης, τσακώνεσαι.(Σε καβαλλάει ο εγωισμός σου και δεν μπορείς ν' ακούσεις, ούτε τον εαυτό σου.) Γι' αυτό την μία κοινή σας και πλαστή σου…

Γεμάτος είναι ο άνθρωπος από προτερήματα (λίγα) και ελαττώματα πολλά, πλείονα, έως συντριπτικά. Δεν είναι τυχαίο εξ άλλου ότι εάν θες να προκόψεις σε αυτήν την ζωή πρέπει τελείως μαλάκας να γίνεις, υπάλληλος καταντίπ, ένας δούλος αιδοίου και πέους βαστάζος. Και εάν – σπάσει ο διάολος το ποδάρι του –…

Τα όνειρα δεν είναι νεκρά. Τα όνειρα δεν είναι ψεύτικα. Τα όνειρα είναι σπίρτα, όχι ώστε τζάκια και καντηλάκια ν' ανάβουνε, αλλά για ν' ανατινάζουν ζωές, βιβλία να γράφουνε ή αυτοκίνητα να κατασκευάζουν. (From scratch, απ' το πουθενά.) Βλέπω και ξαναβλέπω το βιντεάκι αυτό, την αυτοκινητάρα ετούτη, απ' τον Μπέντζαμιν…

(02 ΑΥΓ 19) Η καθημερινή ομιλία σου είναι η εξαρτημένη εμμονή και αυτοϋπνωτιστική σου επιμονή να παρενδύεις την Πραγματικότητα, για να την βλέπεις όπως εσύ θέλεις κι επιθυμείς. (Όπου το «εσύ» είναι όλοι-οι άλλοι-μαζύ, μέσα σου πάντα.) Τα λόγια που βγαίνουνε απ' το στόμα σου και οι σκέψεις που πηδάνε…

(Ένα άμεσο, πηγαίο κι ακαριαίο, αδιόρθωτο κείμενο) (27 ΔΕΚ 21) Συνάντησα – όλως τυχαίως – προχθές έναν παλιό μου γνωστό. Περισσότερο γνώριζα εγώ τον σχωρεθέντα αδελφό του, παρά εκείνον αλλά δεν είναι εδώ το σημείο μου, το οποίο επιθυμώ να καταθέσω να γράψω. Ο αδελφός του ο μικρός είχε σκοτωθεί…

Τα πρώτα «βιβλία» – δηλαδή περιοδικά, και μάλιστα εικονογραφημένα – που στα χέρια μου έπιασα, ήταν με θέματα Ελληνικής Μυθολογίας. Οι άθλοι τού Ηρακλέους, η Οδύσσεια, η Αργοναυτική εκστρατεία κι αργότερα η Ιλιάδα. Μαγευόμουν από τα έντονα μα ταιριαστά χρώματα των «Κλασσικά Εικονογραφημένα», τα μικρά συνεχή καρρέ με συνέπαιρναν, τα…

Στην Κυψέλη έχουμε έναν Διδάσκαλο που δεν έχει όνομα, τον οποίον – φυσικά – δεν γνωρίζει κανένας. Στην Ελλάδα έχουμε έναν τραγουδιστή με το όνομα Αλέκος Ζαζόπουλος, τον οποίο – φυσικά – γνωρίζουνε όλοι. Τί κοινό λοιπόν έχουν οι δύο αυτοί; Διαβάστε την ιστορία μου και δεν θα καταλάβετε τίποτα,…

Τον γνωρίζω, τον ξέρω ελάχιστα, τον αγαπάω πολύ όμως. Είναι ένας παλαιός και μοναδικός αρσενικός, ένας μεγάλος αδιάφορος τρυφερός, ένας στυγνός εραστής κι ανιδιοτελής εκμεταλλευτής των ανθρώπων. Άνδρας – και ΠΟΤΕ «άντρας», μ' εκείνο το ντουβάρικο ντι, τ' αρβανίτικο χοντροκοπιάρικο νι-ταυ – που αν και παχύσαρκος παραμένει ισοβίως λεπτός, ευαίσθητος…

Στον Μάνο Μήτρογλου (Ξεκινώ με μία εξήγηση: έβαλα τον τίτλο μου στα αγγλικά, γιατί μόνο σε τούτη την άγια-πτωχή μα ευλογημένα-πλούσια γλώσσα το ρήμα "care" σημαίνει ΚΑΙ «ενδιαφέρομαι» ΚΑΙ «φροντίζω», ΚΑΙ «νοιάζομαι» ΚΑΙ «προσέχω», ΚΑΙ «περιθάλπω» ΚΑΙ «σκοτίζομαι».) Έτσι λοιπόν θα σ' το πω, εξ αρχής κι αναντίρρητα μάλιστα: "Nobody…

Τί είπε ο κακοποιός Neil McCaulley – ως κινηματογραφικός Ρόμπερτ Ντε Νίρο – στο ανεπανάληπτο φιλμ τού ρέκτη Michael Mann, "HEAT"; Όταν στο τέλος τής ταινίας κειτόταν ημιθανής και ετοιμοθάνατος απ' τις σφαίρες τού alter ego του Lt. Vincent Hanna, τούτου όντος τού Αλ Πατσίνο δε-μαν χιμσέλφ; "I'm never going…

Από πού και πώς να ξεκινήσω, για ν' ακουμπήσω ελάχιστα και να εξαντλήσω τα μέγιστα ένα ΤΕΤΟΙΟ θέμα πρωτάκουστο κι εσωτερικό; Είναι-που-είναι τα κείμενά μου «αυτοαναφορικά» «βαριά» «δυσνόητα», όπως οι τεμπέληδες αναγνώστες μού λένε. Πυκνά μεστά δυνατά, αφαιρετικά μεταφορικά υπερβατικά, όπως ο ρέκτης συγγραφέας επιμένω εγώ. Ταιριάζω και πολλές φορές…

Σε εποχές μεγάλης σωματικής ξηρασίας, υποχρεωτικής πνευματικής αγρανάπαυσης ή εκτεταμένου ψυχικού διαλογισμού, επιστρέφω στους Κλασικούς. Τους δικούς μου. Εκεί όπου εγώ πάντοτε προσέτρεχα για να χαθώ, σ' εκείνους που με κάναν μαύρο στο «ξύλο», όταν τα εφτάρια-μπωφόρ τής Κυψέλης με στέλνανε κατ' ευθείαν είτε στις βραχονησίδες τού Αιγαίου, είτε στις…

ΤΑ ΜΑΤΙΑ Τα μάτια στους άλλους σε προσηλώνουνε και τα λόγια στους άλλους σε τσιμεντώνουν. Κοιτάς, ποθείς και κολλάς. Μιλάς, επικοινωνείς και ψοφάς. (Κι εσύ κοιτώντας νομίζεις πως ανήκεις, ενώ μιλώντας νομίζεις πως ξεχωρίζεις.) Η ΠΛΗΞΗ Η πλήξη είναι το τσόφλι τού κενού σου, η στανική επικάλυψη…

(03.03.19) Θείες είχα πολλές, θείτσες ακόμα περισσότερες, μα γκομενάρα-σε-θεία-μου μόνο μιά: την Τέτα. (Από την Μούσα Ευτέρπη, εκείνην που σκορπά τέρψη κι απόλαυση, χαρά μουσική κι ευτυχία.) Δεν ήτανε μόνο φιλόμουση και νεώτατη, κεφάτη και όμορφη, χαμογελαστή πρόθυμη και μοντέρνα ντυμένη. Δεν είχε να κάνει μ' εμένα που ήμουνα 15…

(Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είπε κάποτε: "I had a dream." Κι εγώ σήμερα είπα: "I just had a vision".) (17.10.20) Επέστρεφα από Κόρινθο κάτω από μιά συννεφιά, μέσα σε αραιές σταγόνες βροχής Μυριβηλικά-πνευματικής, Καραγατσικά-αισθησιακής. Η μοτοσυκλέττα ράθυμα γουργούριζε στα 60χαω που τώρα πια ταξιδεύω, ήθελα κάπου να κόψω και να…

(27.07.19) Η σταγόνα ζούσε στον ωκεανό. Αγκαλιά στα νερά, άλλα βαθιά άλλα ρηχά, άλλες χαρούμενες στον αφρό και άλλες ευτυχισμένες στην βύσσο. Κάποια στιγμή που με το κύμμα παιχνίδιζε, την είδε την σταγόνα ο ήλιος και την λιμπίστηκε, έτρεξε την αγκάλιασε, την αγάπησε και την έκαψε, την εξάτμισε κι εξαφάνισε,…

SOUL STUFF # 1 (Δεν επιθυμώ ν' ακουστώ κλαψιάρης ή να διαβαστώ συναισθηματικός. Μα.) Τρία είναι τα κέρδη των δάκρυων: 1/ Ξεπλένουν κι απηλεκτρίζουν τα μάτια. 2/ Ελαφρώνουν και συγχωρούν την ψυχή. 3/ Ταπεινώνουν και δυναμώνουν το πνεύμα. (Ευχαριστώ για την στάση.) SOUL STUFF # 2 {webgallery…

(10.07.21) Δύο "talking points" – που λέγαν στο Υπουργείο – σκέφτηκα και θέλω να πω: 1/ Αν είχα γραφείο βαρύτιμο μπροστά μου και κονιόρδικα-κορδωμένα πτυχία στον τοίχο πίσω μου ή αν ήμουν μουσάτος χοντρός, με πλανολάγνα ματιά κι ινδική ρόμπα ΚΑΙ ΕΛΕΓΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ που ως άγνωστος κι άσχετος,…

Κάπου – δεν θυμάμαι ακριβώς πού – εγώ έχω γράψει αυτό: ...... έκλαιγα με εκείνο το κλάμα το απερίγραπτο το αδικαίωτο, το ακατάπαυστο και αναπάντητο, το άφατο και άρρητο κλάμα του ανθρώπου που δεν ξέρει τίποτα, που δεν θέλει τίποτα, που δεν νιώθει τίποτα και δεν είναι είναι τίποτα. Αυτό…

(11.07.18) (My "two-cents wisdom" #1, for their too-precious knowledge) Μάστερ είναι αυτός που μιλά στους άλλους, για τους άλλους. Μαλάκας είναι αυτός που μιλά στους άλλους, για τον εαυτό του. Βλάκας είναι αυτός που μιλά στον εαυτό του, για τον εαυτό του. Τί είπε λοιπόν ο... πετροχελίδονος!…

Δύο (2) είναι οι μόνες βασικές και ουσιαστικές λέξεις τού ανθρώπινου γένους: ο σεβασμός και η ντροπή. Όλες μα όλες οι άλλες – ελευθερία ή θάνατος, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, εξουσία λεφτά, συντάξεις ναρκωτικά, εμβόλιο ή πεθερά – όχι μόνο δευτερεύουσες είναι, αλλά ενίοτε εγγίζουν και τα όρια τού γελοίου, (όταν…

Πολλοί μιλούν – και μάλιστα συνεχώς – για πολλά, αδιάφορα και κοινά, ψεύτικα και κουτά. Λίγοι λένε ελάχιστα, σημαντικά και σπαρτά, τα περισσότερα τα υπονοούνε. Καναδυό ψελλίζουν αθόρυβα ένα-δυό πραγματάκια διστακτικά, εξωπραγματικά και αληθινά μα είναι τελικά μόνον οι Ζεν Δάσκαλοι που σού βγάζουνε τον σκασμό, αφού σού αστράψουν στα…

Ο πoλύς κόσμoς έχει μια πλαστή, πλασματική εικόvα για εμάς τoυς συγγραφείς: 'Η θα μας θεωρεί αδερφoξάδερφα τoυ Μαρσέλ Πρoυστ, κάτι αvάμεσα σε μπατζαvάκηδες τoυ Σαρτρ και κoλλήγoυς τoυ Τoλστόι, ή θα μας έχει σφραγίσει με ταιvία ασφαλείας Μπoυκόφσκι - επιτρέψτε μου να εξηγηθώ όμως. 'Η θα μας θεωρεί κoυλτoυρoβαρεμέvoυς…

Μόλις γύρισα απ' την Κρήτη. Αισθανόμουν ανανεωμένος και δυνατός, αναζωογονημένος ξεκούραστος, μετά μάλιστα τον πρωινό διαλογισμό και το μεσημεριανό χάϊδεμα των γατιών, ήτανε ώρα για σκληρή προπόνηση πάλι. Πήγα λοιπόν στον στίβο τής Γκράβας για το καθιερωμένο open-air & blazing-sun πρόγραμμα Crossfit, που σήμερα είχε τετρακέφαλους (stair-climbing) με θωρακικούς (push-ups)…

In aeonic memory of Hugh Ηefner Του το οφείλω αυτό. Απόλυτα κι απολύτως. (Και άλλα μερικά, μα πρωτίστως ετούτο.) Και για να τελειώνουμε εξ αρχής – καθώς οι αναγνώστες μου είναι ασυγκράτητοι και καποιανής ηλικίας πλέον – με το PLAYBOY τού Hugh Hefner «τον έπαιξα» για πρώτη φορά and here…

[1995] Καλoκαίρι τoυ '65 ήταvε, αv θυμάμαι καλά. Νoίκιαζε o πατέρας μoυ σπίτι σ' έvα ψαρoχώρι κovτά στηv Αθήvα κι εκεί ξεκαλoκαιριάζαμε όλη την σαιζόv, μέχρι Σεπτέμβρη. Πιτσιρικάς εγώ τότε, λύσσαγα στo παιγvίδι. Ψάρευα στov μώλo σπάρoυς, μπoυκάραμε με τα παιδιά στα μπoστάvια, πηγαίvαμε στov λόφo όπoυ είχε «αρχαία» και…