(03.03.19)

Ό,τι λες – και εσύ – είναι μίμηση και αντιγραφή.
(Μόνον η σιωπή σου είναι δική σου: ατομική και μοναδική, σημαντική κι άχρηστη.)

Από υπερβολική προσπάθεια ταύτισης, τσακώνεσαι.
(Σε καβαλλάει ο εγωισμός σου και δεν μπορείς ν' ακούσεις, ούτε τον εαυτό σου.)

Γι' αυτό την μία κοινή σας και πλαστή σου γλώσσα βυζαίνεις κι εσύ.
(Ν' αποφύγεις μαζί με τους ομοίους σου, οτιδήποτε το μυαλό σου δεν φτιάχνει.)

---

(04.03.19)

Αν λίγο προσέξεις, θα δεις ότι όλοι μιλούν γι' αυτό που δεν είναι. Κι αν κοιτάξεις βαθύτερα, θα δεις ότι όλοι είναι αυτό για το οποίο ποτέ δεν μιλούν, (παρ' ότι ξερνάνε τ' άντερά τους καθώς συζητάνε).

Η μιλιά η κουβεντούλα, η επικοινωνία η πάρλα είναι η νανουριστική εξασφάλιση ότι δεν αλλάζει κανείς, ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, (πόσω μάλλον ο τρανούλης εσύ). Οι λεξούλες το Σύμπαν διερμηνεύουνε, ώστε ο επηρμένος γνώστης μα άμπαλος ρήτορας να παραμείνει πάντα ο ίδιος, ανεξαρτήτως φύσεως και κοινού, συνθηκών κι αναγκών πάντα.

«Οι λέξεις είναι η τελευταία ζούγκλα όπου ο άνθρωπος κρύβεται» είπε ο Όσσο, προκειμένου να παραμείνει αυτός μια περήφανη δίποδη αμοιβάδα σε παραλήρημα, μπροστά σε μία οθόνη χαράματα (εγώ συμπληρώνω).

Οι λέξεις είναι το χαρτί υγείας τής σκέψης σου, το στόμα είναι ο πρωκτός τού μυαλού κι η μιλιά αποτελεί την απευθυσμένη κλανιά αυτών που σού χώσαν οι άλλοι να χωνέψεις εσύ και ως πίθηκος ακρατής επαναλαμβάνεις.

Βγες λοιπόν επιτέλους – μέσω σιωπής – απ' την χάβρα τής πολυλογάδικης χέστρας σου και κυρίως σταμάτα το διανοητικό καζανάκι να τραβάς συνεχώς, (του οποίου τον οργασμικό καταιωνισμό ως χειροκρότημα εκλαμβάνεις).

Μείνε για πέντε λεπτά σιωπηλός, δεν πρόκειται να πάθει δυσκοιλιότητα το τσερβέλο σου, απλώς τής ψυχής σου ο απόπατος θα αεριστεί και θα εξανεμίσει τα καλλωπιστικά τα καλλυντικά που σού 'χουν κρεμάσει απ' τα φρύδια κι από τ' αρχίδια σου. (Γι' αυτό κι όλο μιλάς. Γιατί δε γαμάς.)

Η μιλιά είναι προπέτασμα, οι λέξεις είναι μυαλόχεσμα κι όλα τα μεταξύ αυτών πανηγυρικά, μεροκάματο στους άλλους επιτυχώς βγάζουνε, κρατώντας εσένανε σε δουλεία.

Θες στο άγνωστο στο ανασφαλές, μα στο λυτρωτικό κι ανατασιακό ν' ανοιχτείς; Shut the fuck up, εκτός απ' τις τρεις τούτες στιγμούλες: που αφοδεύεις, που συνουσιάζεσαι και που κλαις.

(23 AΠΡ 19)

---

1/ Ό,τι λες – και εσύ – είναι αντιγραφή, απλή επανάληψη.
Μόνο η σιωπή σου είναι ατομική, εξαιρετική, σημαντική.

2/ Από υπερβολική προσπάθεια μίμησης τσακώνεσαι: σε καβαλλά ο εγωισμός σου – ο σε όλους κοινός – και δεν θέλεις ν' ακούσεις ούτε τον εαυτό σου.

3/ Ενώ οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και μοναδικοί, επιμένουν να συνεννοούνται με μια κοινά κουτή γλώσσα.

4/ Αν θες τον εαυτό σου να βρεις, ξέμπλεξε απ' το λεκτικό: αυτό για τυφλούς είναι, για όσους ψοφάνε να φωτιστούν.

5/ Κι εσύ με τα λόγια, εύκολα κι όλα δικά σου τα απαιτείς: ελευθερία, γνώση, δύναμη, ασφάλεια, αιωνιότητα.

6/ Αν θες όμως η ζωή σου να 'χει την δική της ποιότητα, διαχώρισε την ψυχή σου από την δική τους ποσότητα: άλλος τρόπος και δρόμος, στόχος και πόνος δεν υπάρχει.

7/ Αυτή η επίγνωση βίαια και σκληρά θα σε διαλύσει, μα με τούτην θα κρίνεις κι απ' αυτήν θα κριθείς.

8/ «Διαλέγεις και παίρνεις» – το μεγαλύτερο ψέμμα τους: αν διαλέξεις, δεν θα πάρεις κι αν πάρεις, θα σε διαλέξουνε.

And last but not least:

9/ Το οξυγόνο σε μεγάλη καθαρότητα σού καίει τα σωθικά.
Η αλήθεια σε μικρή ορατότητα την ανάσα σου εξατμίζει.

(12 MAH 19)

---

Στον οργασμό, η σκέψη σταματάει για λίγο.
Στον θάνατο, η σκέψη σταματά για πολύ.

Στην φώτιση, η σκέψη σταματάει για πάντα.
(Απλά διαλέγεις, αν θες... που δεν θες φυσικά.)

Έναρξη σεξ ισούται με ακατάπαυστη γέννηση.
Πέρας σκέψεων ισούται με στιγμιαίο θάνατο.

Άφιξη φώτισης ισούται με ανύπαρκτο σκότος.
(Διαρκώς θες, κι έτσι πάντα διαλέγεις... που δεν διαλέγεις εσύ φυσικά.)

Όσο έξω κοιτάς, μέσα στην γνωστή τρύπα θα πέφτεις ζεστά-νανουριστικά-αυτοκτονικά. Όσο μέσα σου δεν κοιτάς, έξω στο άγνωστο χάος θα γλιστράς άγρια-αφυπνιστικά-θεϊκά.

Μην παραπονιέσαι λοιπόν, κλαίγεσαι και χαϊδεύεσαι, σεμιναριάζεσαι χαμουρεύεσαι, κορδώνεσαι κι αναψοκαυλώνεις – you're a lost case νίντζα μου, you're a dumb face γκέϊσσά μου.

Ή εδώ μόνος σου, ή εκεί με τους άλλους.
Ή πεινασμένος-βρεγμένος-κρυωμένος κι ελεύθερος, ή χοντρούλης-ζεστούλης-αδιαθετούλης και είλως θα είσαι.
(You can't have both, 'cause Kant wasn't a... cunt!)

Η κοινή λογική, στο πρυτανείο των άλλων σε πάει.
Το δικό σου συναίσθημα, στο κενό τού κανενός σε πετάει.
Αν καταφέρεις κι ακουμπήσεις το αυθαίρετο κι ημιϋπαίθριό σου ΕΓΩ έστω για λίγο - δεν χρειάζεσαι σεξ, θάνατο, φώτιση.

"Choose, and you lose" τραγουδούσε ο James Brown.
"Think, and you're dead meat" απειλούσε ο Sasaki Kojiro.
«Τοποθέτηση προϊόντος είναι αυτό» λέω εγώ, «σώπα και ακινήτησε, αφέσου και αδιαφόρησε, αποδέξου και κοίτα.»

Για να 'σαι εδώ, τίποτα δεν πρόκειται να κάνεις.
Για να 'μαι εδώ, τίποτα δεν πρόκειται να γίνω.
Κι όταν τ' αντιληφθούμε αυτά, να ζούμε θα πάψουμε, μα να υπάρχουμε αιωνίως θα έχουμε στην στιγμή ξεκινήσει.

(19 ΙΟΥΛ 19)

---

1/ Δεν ψάχνεις για δάσκαλο. Για αναγνώριση κι επιβράβευση, στήριξη και διάδοση αυτών που ήδη πιστεύεις εσύ κόβεσαι, αναζητάς, ψάχνεις.

2/ Ταμπελίτσες σε ιδεούλες, σεναριάκια σε γκομενάκια και καθρεπτάκια σε μαγαζάκια κρεμάς – μην το κάνεις ετούτο λοιπόν μεροκάματα κι ένσημα, χιλιόμετρα κι έπαθλα, πτυχία και λόγια. (Έτσι αποκτάς μόνον υγρά όνειρα και ζωή πάνξερη – τσεκ ιτ ρε κίλερ μασίν επιτέλους.)

3/ Παράτα τον «δάσκαλο» που και-καλά ψάχνεις-ψοφάς, γιατί μανιωδώς κυνηγάς, απλώς τον... «δίδυμο αδελφό» σου.

4/ Θέλεις – παρ' όλα αυτά – εσύ αμέσως να φωτιστείς;
Πήγαινε και κάτσε δίπλα – κι αν αντέχεις – κάτω απ' τον πλέον ΜΑΛ'ΑΚΑ που ήδη βρίσκεται γύρω σου. Και κάνε ό,τι εκείνος σού πει, μέχρι να βγάλει κέρατα ή αυτός, ή ο ήλιος! (Τότε κι εκεί θα δεις για πότε θα σού φύγει η εγκεφαλική μαγκιά, θα ξαλαφρώσεις απ' την πνευματική σου κλανιά, το πολυθρύλητο ΕΓΩ σου θα λακίσει ατάκα και επί τόπου.)

5/ Ο αληθινός δάσκαλος δεν σού δίνει τίποτα, μόνο σού «παίρνει». Επειδή τού δίνεις εσύ κι εκείνος δεν δέχεται τίποτα-δεν σε δέχεται καν, παρά μόνο εάν άπαντα τα πετάξεις, τα μηδενίσεις, αδιαφορήσεις.

6/ Τότε θα είσαι εντελώς έτοιμος να σε πετάξει αυτός στο κενό τής αγκαλιάς σου, απ' όπου θ' αρχίσει η δια-βίου απόλαυση τού δικού σου «θανάτου». (Να ξέρεις: μόνο το ΕΓΩ, στον Χάροντα μπροστά, σπαρταράει.)

7/ Έτσι λοιπόν, από somebody (κάποιος) θα περάσεις στο sambodhi (κατανόηση άγνοιας), για να τελειωθείς στο samadhi (φώτιση)!

"The rest is the mess you leave as you pass through" λέει και υπογράφει η Diane Venora στο ΗΕΑΤ τού Michael Μann.